Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα υπήρξε το επιστέγασμα μιας διαδικασίας βαθμιαίας αύξησης της έντασης της βίας που ασκούσε η Χρυσή Αυγή την περίοδο 2012 - 2013. Η επιλογή της κλιμάκωσης της βίας δεν ήταν τυχαία. Η... ναζιστική οργάνωση εκτιμούσε ότι κατ' αυτόν τον τρόπο αύξανε την επιρροή της σε ένα κοινό που επιζητούσε «πράξεις και όχι λόγια».
Ταυτόχρονα είχε εξασφαλίσει την ασυλία της δράσης των μελών της λόγω της αδράνειας της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, δηλαδή του οργανωμένου κράτους, που παρακολουθούσε αμήχανα τη δράση της. Εξάλλου υπήρχαν σοβαροί δίαυλοι ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και τον πυρήνα της τότε κυβέρνησης, όπως μάθαμε λίγο αργότερα με την αποκάλυψη των συζητήσεων μεταξύ Κασιδιάρη και Μπαλτάκου.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έκλεισε με αιματηρό τρόπο αυτόν τον κύκλο. Ταυτόχρονα έκλεισε με τον μόνο δυνατό τρόπο τη συζήτηση σχετικά με τον ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής. Η δικαστική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής ως αυτού που είναι, δηλαδή ως μιας εγκληματικής οργάνωσης που ενδύθηκε τον μανδύα του νόμιμου πολιτικού κόμματος, ήταν μια απολύτως αναγκαία λύση.
Ο αντίλογος ότι η άσκηση ποινικών διώξεων κατά των ηγετικών στελεχών της θα τους ηρωοποιούσε και θα αύξανε την επιρροή τους αποδείχθηκε απολύτως εκτός πραγματικότητας. Το ακριβώς αντίθετο συνέβαινε. Η κρατική ανοχή προς τη ναζιστική βία ήταν εκείνη που αύξησε το κύρος των ναζί στο ακροδεξιό κοινό. Η άσκηση διώξεων εναντίον τους και οι ατελέσφορες προσπάθειές τους να αποσείσουν την ευθύνη για τις πράξεις τους τούς κατέβαλαν πολιτικά και ηθικά με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή την αποσύνθεση του κύριου φορέα τους.
Η κοινωνία στρέφει δικαιολογημένα το βλέμμα της προς το δικαστήριο και την απαγγελία της απόφασης της 7ης Οκτωβρίου. Όσο και αν η απαγγελία της απόφασης θα γίνει σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό σκηνικό, με τη ναζιστική οργάνωση ηττημένη και διασπασμένη, η απόφαση συνεχίζει να έχει εξαιρετική σημασία.
Κανείς δεν ζητάει μια πολιτική καταδίκη, δηλαδή μια καταδίκη των ιδεών των κατηγορουμένων. Αυτό είναι έργο άλλων.
Όμως το δικαστήριο πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο είναι ταγμένο από το σύνταγμα και τον νόμο. Να αποδώσει ευθύνες για τις πράξεις που διαπράχθηκαν από μια οργάνωση που συστήθηκε επί σκοπώ να κάνει εγκλήματα με κριτήριο τη ρατσιστική της ιδεολογία. Και -καθόλου αμελητέο- να αποδώσει δικαιοσύνη για τα δεκάδες θύματά της.
Βασίλης Παπαστεργίου (μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου)
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου