2.800 Έλληνες στην Αγγλία ζήτησαν επαναπατρισμό και θα πάρουν το τρίτο το μακρύτερο, μάς είπε ο Χαρδαλιάς, πάρα πολύ αυστηρά μάς το είπε, διότι θα "ήταν ολέθριο να έρθουν εδώ και να γυρνάνε".
"Δεν κάνουμε...
γενικο επαναπατρισμό, να μείνουν εκει που είναι", συμπλήρωσε εξίσου πάρα πολύ αυστηρά.
Εξαιρουνται, λέει, αυτοί που δεν έχουν που να μείνουν, ή έχουν σοβαρό πρόβλημα υγείας, ή είναι από πτήσεις τράνζιτ.
Όταν, μέχρι προχθές έρχονταν άνθρωποι από παντού αέρα πατέρα, ειναι οκ, τώρα αυτοί που ξεμείνανε να κοψουν το λαρύγγι τους.
Ότι θα μπορούσε να τους φροντίσει με κάποιο τρόπο το κράτος, να τους βάλει σε κάποιες καραντίνες αν δεν τους εμπιστεύεται (ενώ τους προηγούμενους τους εμπιστεύθηκε), ούτε κατ'΄ιδέαν.
Ότι όλοι αυτοί μπορεί να έχουν εδώ τους δικούς τους, ότι μπορεί να έχουν εδώ τις οικογενειές τους, γονείς σε ανάγκη, τα σπίτια τους, ότι είναι η πατρίδα τους, κλάιν, "να μείνουν εκεί που είναι".
Είχα πει να μην γράψω κάτι πολύ βαρύ αυτές τις μέρες, για ευνόητους λόγους, αλλά πάντα υπάρχουν τροποι να σου αλλάξουν γνώμη.
Σκεφτηκα τον εαυτό μου -επειδή έχω βρεθεί σε όχι ακριβώς ίδια, αλλά συναφή θέση- σε κάποιο αεροδρόμιο να περιμένω να με φέρουν σπίτι και να με γράφουν στα παπάρια τους και θέλω να πω ότι τόσο η απόφαση οσο και ο τρόπος -κυρίως- που εκφράστηκε, είναι αμφότερα κατάπτυστα.
Ελάτε, μετά, να επικαλεστείτε τη λέξη Ελληνας, να δω κάτι.
Επειδή εδώ θα είμαστε και μετά.
Μαρία Δεδούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου