30.8.19

Η Κύπρος μπορεί να αναπτύξει υποβρύχια δύναμη κρούσης...


Διαχρονικό λάθος του κυπριακού συστήματος εξουσίας είναι ότι παρέβλεψε τον θεμελιώδη ρόλο που παίζει η στρατιωτική ισχύς στην γεωπολιτική ταυτότητα μιας χώρας. Για να το πούμε πολύ απλά, μια χώρα (και η Κύπρος) χωρίς ικανότητες προβολής ισχύος, αν μη τι άλλο στον...
δικό της χώρο δεν είναι ακριβώς χώρα. Είναι κάτι άλλο. Δεν έχει πλήρη υπόσταση και δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο διεθνές σύστημα με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν τα άλλα κράτη.

Βέβαια, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την εισβολή του 1974 ανέπτυξε μια αξιοπρόσεκτη χερσαία στρατιωτική ισχύ. Όμως, υποβάθμισε τον ρόλο της ναυτικής ισχύος. Δηλαδή, της ικανότητας να μπορεί να ασκεί αποφασιστική προβολή ισχύος στον θαλάσσιο χώρο της. Έτσι, έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να πραγματοποιήσει την πρόσφατη εισβολή της (γιατί περί εισβολής πρόκειται) σε θαλάσσιο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η επικρατούσα άποψη είναι ότι η Κύπρος δεν μπορούσε να αποκτήσει παρόμοιες ικανότητες και, αν ακόμη μπορούσε, δεν θα είχε νόημα, μια και δεν θα ήταν παρά κλάσμα της αντίστοιχης τουρκικής ισχύος. Όμως, δεν είναι έτσι. Καταρχάς, η στρατιωτική ισχύς δεν χρειάζεται, κατ’ ανάγκην, να είναι τέτοιου μεγέθους που να εξασφαλίζει ισότητα με τον αντίπαλο.

Μία εκ των αποστολών της είναι να δίνει υπόσταση στη χώρα, έτσι ώστε να μπορούν να ενεργοποιούνται το διεθνές δίκαιο και οι μηχανισμοί των διεθνών οργανισμών σε περίπτωση που υπάρξει εισβολή. Δηλαδή, να χρειάζεται ο αντίπαλος να κατανικήσει κάποια αντίσταση, ώστε να γίνει κατανοητό και να "επισημοποιηθεί" κατά κάποιον τρόπο, ότι πρόκειται για εισβολή κι όχι για περίπατο.

Το κατώφλι ότι υφίσταται εισβολή

Ακόμη και μια μικρή στρατιωτική δύναμη που θα αντισταθεί δια των όπλων, έστω και αν δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας, δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο ένα ξεκάθαρο κατώφλι για τον αντίπαλο, που γνωρίζει ότι αν το περάσει η ενέργειά του θα θεωρηθεί αναντίρρητα εισβολή και θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αν δεν υπάρχει αυτό το κατώφλι, τότε ο εισβολέας μπορεί να υποκρίνεται (μαζί του και η διεθνής κοινότητα) ότι δεν έγινε εισβολή και απλώς υπάρχει κάποια "διμερής διαφορά".

Όχι, βέβαια, ότι οι αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας θα μπορούσαν να αποτελέσουν κρίσιμο παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Τουρκία θα το σκεφτόταν πολύ περισσότερο να προχωρήσει στις γεωτρήσεις της μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ, αν ήξερε ότι οι ενέργειές της θα προκαλούσαν στρατιωτική αντίδραση και συνακόλουθα θα αντιμετωπίζονταν ως μια ένοπλη επίθεση σε ένα κυρίαρχο κράτος...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Γρίβα στο slpress.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: