Υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίζεις τα πράγματα. Δημοφιλείς και οι δύο, μειωμένης όμως εγκυρότητας και οι δύο γιατί είναι κολοβοί. Πρόκειται για τον...συμψηφισμό και την επιλεκτική χρήση των δεδομένων.
Στη δημόσια σφαίρα τους χρησιμοποιούν η πολιτική και η στρατευμένη (άρα μεροληπτική) δημοσιογραφία. Οι «συμψηφιστές», κάθε φορά που στριμώχνονται για τις επιλογές και την πρακτική τους, επαναφέρουν στο προσκήνιο τις πομπές, τις αδυναμίες και τα σκάνδαλα των αντιπάλων τους.
Μιλάνε για την «καμένη γη» που παρέλαβαν για να δικαιολογήσουν την απόσταση που χωρίζει την πολιτική τους από τις επαγγελίες τους.
Διαδίδουν τα γνωστά κλισέ «δεν ξέραμε τι θα βρίσκαμε», «η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ’ αυτή που περιμέναμε», «εξαπατηθήκαμε κι εμείς» και πάει λέγοντας.
Οι «αμνήμονες» από την πλευρά τους αναδεικνύουν μόνο όσα θίγουν τους εχθρούς τους, ξεχνώντας πολύ βολικά όσα έκαναν αυτοί και οι σύμμαχοί τους, ενδεχομένως τα ίδια και χειρότερα.
Σβήνοντας ή εξωραΐζοντας το παρελθόν ελπίζουν ότι οι πολίτες θα τους δώσουν άλλη μία ευκαιρία για να σώσουν (ξανά) την πατρίδα. Ας δούμε πώς εφαρμόστηκε αυτός ο «κανόνας» στην περίπτωση της Attica Bank.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης εστίασαν την πολεμική τους στη συμπεριφορά της τράπεζας έναντι του κ. Καλογρίτσα από το 2015 και μετά, με προφανή πρόθεση να αποδείξουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. μέσω του συγκεκριμένου επιχειρηματία προσπάθησε να κατασκευάσει τους δικούς της μηχανισμούς διαπλοκής και να ελέγξει τον χώρο της ενημέρωσης.
Αρα, συμπεραίνουν, πάει περίπατο το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα για το οποίο μας έχει ζαλίσει τ’ αυτιά ο Τσίπρας. «Ιδού ο Κοσκωτάς του ΣΥΡΙΖΑ» φωνάζουν.
Δυστυχώς το φωνάζουν ακόμη και εκείνοι που, αντί να βγάζουν επικήδειους λίβελους, θα έπρεπε να είναι πιο διακριτικοί αφού δεν έχουν περάσει δα και αιώνες από την εποχή που αποπειράθηκαν, όταν ήταν στην εξουσία, να στήσουν δίκτυα επιρροής στον χώρο των μίντια με «λαγούς» πατενταρισμένους απατεώνες (αποδείχτηκε και με τη βούλα της Δικαιοσύνης).
Εξοστράκισαν από τη μνήμη τους το παρελθόν και υποβάθμισαν σε βαθμό εξαφάνισης ορισμένα στοιχεία που ήταν πολύ ενοχλητικά για το αφήγημά τους. Στην επιχείρηση συγκάλυψης συμμετείχαν πολύ δραστήρια και ορισμένα μέσα ενημέρωσης τα οποία, ενώ αποθεώνουν τον πλουραλισμό και ορκίζονται ότι αναζητούν μόνον την αλήθεια, όταν η αλήθεια χλευάζει τις εμμονές τους και τις προτιμήσεις τους, της δίνουν και καταλαβαίνει.
Ετσι, δεν μας είπαν τίποτε για τα δάνεια του Καλογρίτσα από το 2011 μέχρι το 2014, δεν μπόρεσαν να απαντήσουν πειστικά στην απορία πολλών ότι και μετά το 2015 τα δάνεια στον Καλογρίτσα τα ενέκριναν τα μέλη της διοίκησης της τράπεζας που βρίσκονταν εκεί αρκετά χρόνια, δηλαδή πριν από τις εκλογές του 2015, ανέδειξαν τα προβλήματα με τη Δικαιοσύνη που έχει ο κ. Καλογρίτσας, ξεχνώντας να αναφέρουν ότι ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη έχουν σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ, αμφισβήτησαν την αξία της έκτασης στην Ιθάκη, ενώ τρία χρόνια νωρίτερα τα ίδια ΜΜΕ έλεγαν ότι οι «επενδυτές βρήκαν την Ιθάκη τους» και αποσιώπησαν το γεγονός ότι η εποπτεύουσα αρχή, δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ γνώριζε (όφειλε να γνωρίζει, διαφορετικά υπάρχει άλλης τάξεως θέμα) τι ακριβώς γινόταν στην Αττικής, δεν άσκησε εγκαίρως τον ελεγκτικό ρόλο της και αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί της μόλις τώρα, μένοντας εκτεθειμένη στην υποψία ότι το έκανε για να προσβάλει τη νομιμότητα της διαδικασίας για τις τηλεοπτικές άδειες και να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση.
Για παράδειγμα, ο κ. Τζαβάρας, βουλευτής της Ν.Δ. και πρώην υπουργός, χαρακτήρισε την Τράπεζα Αττικής «μοντέλο διαπλοκής» (του ΣΥΡΙΖΑ εννοείται), ωστόσο διέλαθε (;) την προσοχή του ότι απ’ αυτήν την τράπεζα το κόμμα του έλαβε δάνειο δίνοντας για εγγύηση την κρατική χρηματοδότηση που θα έπαιρνε -κάτι που έκανε και με άλλες τράπεζες, πρακτική που σίγουρα φλερτάρει με την παρανομία- και μέχρι τώρα δεν έχει επιστρέψει ούτε ένα ευρώ!
Από την άλλη πλευρά, οι «συμψηφιστές» επικεντρώνουν την κριτική τους στο χτες για να χρεώσουν όλα τα στραβά στους προηγούμενους, υποτιμώντας όλα όσα έχουν γίνει επί των ημερών τους, είτε σε επίπεδο ενεργειών είτε σε επίπεδο παραλείψεων.
Κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, πιστεύουν ότι οι πολίτες θα είναι πιο επιεικείς με τα δικά τους λάθη. Ζητούν περίοδο χάριτος κι όταν αυτή εκπνεύσει, ζητούν παράταση.
Σκοινί-κορδόνι δηλαδή. Η στάση τους παραπέμπει στο γνωστό ανέκδοτο όπου οι Σοβιετικοί απαντούσαν στους Δυτικούς, οι οποίοι τους κατηγορούσαν για το έλλειμμα ελευθερίας στις χώρες του υπαρκτού και για τις ελλείψεις σε βασικά αγαθά, με τη φράση «και εσείς βασανίζατε τους μαύρους». Και οι δύο πετάνε την μπάλα στην εξέδρα.
Ούτε τη μία λογική ούτε την άλλη μπορούμε να απαγορεύσουμε. Αστυνομία σκέψης και γούστου δεν υπάρχει κι ας εκστομίζουν βροντώδεις ανοησίες διάφοροι μυαλοφυγόδικοι ή απλώς φανατικοί για χούντες, σταλινισμό και ολοκληρωτισμό.
Ολοι κρίνονται για τα μέσα που μετέρχονται στον δημόσιο διάλογο. Ωστόσο, η αξιοπιστία του καθενός δοκιμάζεται κυρίως από το πώς υπηρετεί τη σχέση κριτική-αυτοκριτική...
Τάσος Παππάς, efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου