παράξει ζέστη τις κρύες νύχτες.
Φωτίζονται από τα άστρα και τις δεκάδες φωτιές που ανάβουν οι πρόσφυγες έξω από κάθε σκηνή, «μυρίζουν» τραγούδι -αμανέδες της πατρίδας που άφησαν- ένδειξη διαμαρτυρίας για τα κλειστά σύνορα, αλλά και «πηγαδάκια» με ένα και μόνο θέμα συζήτησης: «πώς θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας...».
Σε αντίθεση με την πολύβουη μέρα, τη γεμάτη φωνές απόγνωσης για την κομμένη πρόσβαση στην υπόλοιπη Ευρώπη, φωνές των εμπόρων που διαλαλούν την πραμάτεια τους (ένα είδος μόνιμης λαϊκής αγοράς στήνεται καθημερινά στους δρόμους και τα στενά που οδηγούν στον καταυλισμό) και φωνές των παιδιών που εφευρίσκουν παιχνίδια για να δώσουν χρώμα στη μουντή καθημερινότητά τους, τις νύχτες στην Ειδομένη απλώνεται σχετική ηρεμία.
Έξω από μια μικρή σκηνή, ο Αμπού Όμαρ, η οικογένειά του και οι γείτονες (18 άτομα όλοι μαζί) ετοιμάζονται για το βραδινό φαγητό.
Οι γυναίκες έχουν μαζευτεί γύρω από τη φωτιά και ετοιμάζουν μακαρόνια με σάλτσα και ρύζι με κοτόπουλο, που μοιράζουν μέσα σε πλαστικά κουπάκια, πρώτα στους επισκέπτες τους, έναν δημοσιογράφο κι έναν φωτορεπόρτερ με τους οποίους είχαν πιάσει νωρίτερα κουβέντα, μετά στα παιδιά και στο τέλος στους υπόλοιπους άνδρες της παρέας.
«Εμείς είμαστε από τη Δαμασκό, την πρωτεύουσα. Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους ζωή. Τις πρώτες ημέρες το είχαμε δει σαν περιπέτεια και δεν μας πείραζε. Τώρα πλέον έχουμε κουραστεί. Έχουμε έναν μήνα να κάνουμε μπάνιο, όπως πραγματικά πρέπει. Θέλουμε να βρούμε ένα σπίτι φτηνό να μείνουμε εδώ γύρω ή να πάμε σε ένα κέντρο (μετεγκατάστασης), όπου οι συνθήκες θα είναι καλύτερες από εδώ» εξηγεί ο Άμπου Όμαρ στους επισκέπτες του, ενώ ο γιος του σπεύδει να τον μαλώσει, που παραπονιέται.
«Μην ξεχνάς τι αφήσαμε πίσω. Τον φόβο και τον θάνατο» λέει.
Δίπλα του ένας νεαρός από το Ιράκ, γείτονας στη... σκηνούπολη της Ειδομένης, ανάβει τον ναργιλέ που κουβάλησε από τη Βαγδάτη. Κρατά ένα κουτί με καπνό. «Μέντα» διευκρινίζει και παίρνει βαθιά εισπνοή μυρίζοντάς τον. «Ο καλύτερος καπνός είναι ο αιγυπτιακός. Είναι μάστορες οι Αιγύπτιοι στον ναργιλέ», λέει και αναπολεί τις «καλές ημέρες στη Βαγδάτη, το Παρίσι της Ανατολής».
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου