Συµπλέγµατα...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
«ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ και εµείς» είναι ο τίτλος του κλασικού βιβλίου του διπλωµάτη Βύρωνα Θεοδωρόπουλου.

Χρόνια περνούν, άνθρωποι φεύγουν και κυβερνήσεις αλλάζουν, ωστόσο...

έχει κανείς την αίσθηση ότι η ουσία της σχέσης παραµένει σταθερή. Με την έννοια πως σταθερές παραµένουν οι διαφορές µας.

ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ πια τους Τούρκους ως εχθρούς – είναι όµως φίλοι µας; Δύο µήνες µετά την «ιστορική» επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, το ερώτηµα είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι σε φάση «κουµπαριάς», όπως συνέβη το 2004, όταν η αβάσταχτη ελαφρότητα του νεοκαραµανλισµού φάνηκε και στη σχέση του τότε πρωθυπουργού µε τον τούρκο οµόλογό του. Υποτίθεται όµως πως Αθήνα και Αγκυρα είναι έτοιµες να γυρίσουν σελίδα. Στο κάτω κάτω, ο µεν Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτός που εκκίνησε την ελληνοτουρκική προσέγγιση το 1999, ο δε Ταγίπ Ερντογάν είναι σαφώς ένας ξεχωριστός τούρκος ηγέτης που βρίσκεται µάλιστα στην πολιτική του ωριµότητα. Σωστά; Οχι και τόσο σωστά.

ΑΠΟ ΤΗ µια µεριά είναι οι διερευνητικές επαφές για την υφαλοκρηπίδα που άρχισαν και πάλι. Από την άλλη είναι η έξοδος – επίσης και πάλι – του «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο. Ο Αχµέτ Νταβούτογλου είναι ένας ραφινάτος και κοσµοπολίτης τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Δεν αγνοεί τη σηµασία των χειρονοµιών, όπως φάνηκε από την πρόσφατη οικογενειακή επίσκεψή του στη Ρόδο. Κάποια πράγµατα όµως δεν αλλάζουν. Μεταξύ αυτών, το χόµπι της Αγκυρας για υποθαλάσσιες εξερευνήσεις µε την προφανή συµβολική τους σηµασία.

Η ΑΘΗΝΑ εµµένει στην ελληνοτουρκική προσέγγιση.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική λύση. Εµµένει επίσης στα κυριαρχικά ελληνικά δικαιώµατα. Εµµένουν όµως και οι Τούρκοι – παρά τα χαµόγελα του Νταβούτογλου – σε πρακτικές τύπου «Πίρι Ρέις». Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία δεν έχει αλλάξει. Δεν έκανε τα αναγκαία βήµατα προς την Ευρώπη, ώστε να αφοπλίσει τις αντιστάσεις του Σαρκοζί και της Μέρκελ στην εισδοχή της στην Ε.Ε. Δεν έκανε τίποτε στο Κυπριακό. Η εµπλοκή της στο Ιράν και η αντιπαράθεσή της µε το Ισραήλ γίνονται αρχέγονα και άτσαλα, µε τρόπο που περισσότερο ικανοποιεί κάποια µεταοθωµανικά συµπλέγµατα παρά ταιριάζει σε µια ανερχόµενη περιφερειακή δύναµη. Η οικονοµία της Τουρκίας καλπάζει και ο τουρκικός επιχειρηµατικός κόσµος είναι προοδευτικό στοιχείο, αλλά ο λαϊκισµός του Ερντογάν τον οδηγεί συχνά σε εξωτερική πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι Τούρκοι είναι αυτοί που είναι – ανεξαρτήτως ηµών.

[ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ] , ΤΑ ΝΕΑ