Του Δηµήτρη Μητρόπουλου ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Μπενιαµίν Νετανιάχου ακόµη λιγότερο. Ο «Μπίµπι» ανήκει στην κατηγορία των ισραηλινών πολιτικών για...
τους οποίους στην εξωτερική πολιτική πρώτα πυροβολάς και µετά µιλάς. Οι περισσότεροι αναλυτές απορούν πώς και δεν έχει διατάξει ακόµη την ισραηλινή αεροπορία να χτυπήσει τα πυρηνικά εργοστάσια του Ιράν. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι είναι αυτός ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ που πατά ελληνικό έδαφος σε επίσηµη επίσκεψη.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι το 2010 είναι η χρονιά που σπάσαµε κάποια ταµπού. Εδώ πήγαµε στο ΔΝΤ, τι είναι µια διήµερη επίσκεψη Νετανιάχου στην έρηµη Αθήνα; Πίσω όµως από τα – ιερόσυλα – καλαµπούρια υπάρχει, όπως πάντα, η ουσία. Τον «Μπίµπι» τον ξέρουµε. Τον Γιώργο Παπανδρέου, όµως, ακόµη τον µαθαίνουµε.
Οµολογουµένως, η έλευση Νετανιάχου είναι καθρέφτης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως αυτή ξετυλίγεται από τον περασµένο Οκτώβριο.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ: ο Παπανδρέου δεν είναι ούτε ροµαντικός ούτε ιδεολόγος σε θέµατα διπλωµατίας.
Αντιθέτως, αναδεικνύεται ρεαλιστής. Ρεαλιστική ήταν η προσέγγιση µε την Τουρκία το 1999 – µε φόντο την Ευρώπη. Ρεαλιστική ήταν η ανάµειξη της Ελλάδας στα Βαλκάνια την ίδια περίοδο – µε φόντο την πτώση του Μιλόσεβιτς. Ρεαλιστικό είναι και το άνοιγµα στο Ισραήλ – µε φόντο τις νέες πραγµατικότητες στην Ανατολική Μεσόγειο. Το κοινό στοιχείο σε όλες τις περιπτώσεις είναι, βεβαίως, ο Ατλαντισµός. Υπό την έννοια ότι οι κρίσιµες τοποθετήσεις του Παπανδρέου εγγράφονται στον γεωπολιτικό χάρτη, όπως τον αντιλαµβάνονται οι Αµερικανοί.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙΕΔΩ; Το Ισραήλ δεν έχει φίλους – και αρχίζει να εξαντλεί την υποµονή Ευρωπαίων και Αµερικανών. Ωστόσο, αυτοί αισθάνονται ότι αρχίζει να εξαντλείται και η πολιτική της ανοχής απέναντι στην Τεχεράνη. Στον άξονα αυτόν κινείται – άτσαλα – η Τουρκία του Ερντογάν. Ευρωπαίοι και Αµερικανοί θεωρούν υπερβολική την ένταση µε το Ισραήλ και ανεξήγητο το φλερτ µε το Ιράν. Η ελληνοτουρκική προσέγγιση είναι σταθερός στόχος του Παπανδρέου. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι η Αθήνα δεν θα ήθελε να ξαναγίνει πόλος αναφοράς στην περιοχή µας. Επ’ αυτού υπάρχει ανταγωνισµός µε την Αγκυρα. Πόσω µάλλον που ο Ερντογάν φαίνεται να βρίσκεται στη δύση του.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ εξηγούν την ταχύτητα της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης. Δεν πρόλαβε να γυρίσει ο Παπανδρέου από το Ισραήλ και έρχεται εδώ ο Νετανιάχου.
Αλλη µία επιβεβαίωση ότι στη διπλωµατία δεν έχεις µόνιµους φίλους αλλά µόνιµα συµφέροντα. Το συµφέρον µας είναι να ξαναγίνουµε παίκτες στη γειτονιά µας ή και µερικά τετράγωνα πιο ανατολικά, κάτι που θα µας βοηθήσει και στην οικονοµία.
[ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ] , ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου