Η κλιματική αλλαγή αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ζουν οι άνθρωποι στον πλανήτη καθώς πλημμύρες, πυρκαγιές και ακραία καιρικά φαινόμενα αλλάζουν τη γη και καταστρέφουν περιουσίες.
Η ζωή με την κλιματική αλλαγή ως συνεχή απειλή... στον ορίζοντα άλλαξε επίσης τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την δική μας ύπαρξη.
Και τα δύο είδη αγωνίας – το οξύ «τραύμα» των άμεσων καταστροφών και η αίσθηση της υπαρξιακής καταστροφής – απαιτούν διαφορετικές αντιδράσεις, τόσο προσωπικές όσο και από την ίδια την κοινωνία.
Η Sarah Lowe είναι κλινική ψυχολόγος και επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα κοινωνικών και συμπεριφορικών επιστημών στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Yale, και μίλησε στο CNBC για αμφότερες αυτές τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη ευεξία.
Σε ατομικό επίπεδο, κάνε ό,τι μπορείς. Αυτό θα μπορούσε να είναι ύπαρξη ενός σχεδίου για το εάν συμβεί ξανά κάτι τέτοιο: Πού θα πάμε; Ο προγραμματισμός δίνει μερική αίσθηση ελέγχου.
Σχεδόν κάθε πολιτεία έχει επηρεαστεί από κάποιο είδος έκθεσης στην κλιματική αλλαγή, είτε πρόκειται για καταστροφή σχετική με τον καιρό, είτε πυρκαγιά, ανεμοστρόβιλο ή ο,τιδήποτε άλλο. Οι καταστροφές είναι κατά βάση στρεσογόνες. Και για μερικούς ανθρώπους, μπορεί να γίνουν τραυματικές είτε άμεσα – οδηγώντας σε άμεση απειλή της ζωή κάποιου, σοβαρούς τραυματισμούς, πένθος, καταστροφή περιουσίας – είτε έμμεσα
Γνωρίζουμε (και αυτό ισχύει με την πανδημία επίσης) πως όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με στρεσογόνες καταστάσεις, κάποιοι με τάση για επιθετικότητα και βία μπορεί να παρουσιάσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές λόγω στρες.
Τα ποσοστά παιδικής κακοποίησης και βίας από σύντροφο και αντίστοιχες καταστάσεις τείνουν να αυξάνονται μετά τις καταστροφές, καθώς και την υπερβολική ζέστη, επομένως αυτό είναι μια άλλη μορφή τραύματος που συμβαίνει στον απόηχο καταστροφών.
Οι καταστροφές συνδέονται επίσης με αυξημένα ποσοστά ποικίλων ψυχιατρικών καταστάσεων και συμπτωμάτων: κατάθλιψη, γενικευμένο άγχος, χρήση ουσιών, διαταραχές και συμπεριφορές υγείας, όπως η υγιεινή διατροφή και η άσκηση. Και όλα αυτά μπορούν να έχουν επιπτώσεις στην ψυχική υγεία μακροπρόθεσμα.
Για άτομα που δεν αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές για τη ζωή τους, είναι αγχωτικό εάν μέρος της περιουσίας τους πλημμυρίσει ή υποστεί ζημιά ή χρειαστεί να εκκενώσουν για άγνωστο χρονικό διάστημα — κάτι πολύ ενοχλητικό, ειδικά στην ιδέα ότι θα μπορούσε να γίνει καθημερινότητα που πρέπει να αντιμετωπίσει.
Γνωρίζουμε από τις καταστροφές, τις τρομοκρατικές επιθέσεις και την πανδημία ότι η επαφή με εικόνες από μέρη που επλήγησαν από καταστροφές, μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα παρόμοια με μετατραυματικό στρες, όπως εφιάλτες, διαταραχές στον ύπνο κ.λπ.
Όσον αφορά τις συνέπειες στην ψυχική υγεία, γνωρίζουμε ότι η μετατραυματική διαταραχή άγχους (PTSD) μπορεί να προκύψει από καταστροφές. Οι καταστροφές συνδέονται επίσης με αυξημένα ποσοστά διάφορων ψυχιατρικών καταστάσεων και συμπτωμάτων: κατάθλιψη, γενικευμένο άγχος, χρήση ουσιών, διαταραχές αλλά και «συμπεριφορές υγείας», όπως υγιεινή διατροφή και άσκηση. Και όλα μπορεί μακροπρόθεσμα να έχουν επιπτώσεις στην ψυχική υγεία.
Υπάρχουν οι φυσικές συνέπειες των καταστροφών, όπως η έκθεση σε μούχλα ή τον καπνό της δασικής πυρκαγιάς. Η καθιστική συμπεριφορά που μπορεί να προέλθει από διαταραχές και ρουτίνες μπορεί να προκαλέσει παθήσεις σωματικής υγείας ή να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης τους– που στη συνέχεια συνδέονται με την ψυχική υγεία. Εκτός από άμεσα τραύματα, μπορεί να έχουν κι άλλες συνέπειες στην ψυχική υγεία που δεν είναι τόσο προφανείς.
Κάτι πολύ βασικό είναι η προετοιμασία σε πολλά διαφορετικά επίπεδα στο βαθμό που είναι εφικτό. Όλα συνδέονται, άλλωστε, με τους κοινωνικούς παράγοντες υγείας όπως το εισόδημα, η στέγαση και η απασχόληση. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι, όταν το σπίτι τους πλημμυρίζει, επενδύουν σε συστήματα όπως γεννήτριες ή αντλίες φρεατίων, για να αποτρέψουν να συμβεί ξανά, ενώ άλλοι δεν μπορούν να το κάνουν.
Σε ατομικό επίπεδο, κάνε ό,τι μπορείς. Αυτό θα μπορούσε να είναι ύπαρξη ενός σχεδίου για το εάν συμβεί ξανά κάτι τέτοιο: Πού θα πάμε; Ο προγραμματισμός δίνει μερική αίσθηση ελέγχου.
Σε κοινωνικό επίπεδο, ένας τρόπος αντιμετώπισης είναι η επένδυση σε υποδομές για την προστασία από έκθεση σε καταστροφικά φαινόμενα- είτε σημαίνει δημιουργία κατοικιών που αντέχουν σε μια καταστροφή, επένδυση σε γεννήτριες, σχέδια εκκένωσης ολόκληρων κοινοτήτων, εμπιστοσύνη μεταξύ κυβερνητικών φορέων και οργανισμών της κοινότητας. Όσο προστατεύουμε τους ανθρώπους από τις πραγματικά τραυματικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια καταστροφών, τόσο καλύτερο είναι για την ψυχική υγεία.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
πηγη lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου