πολιτικά και μικροκομματικά οφέλη στον δρόμο για τις εθνικές εκλογές, οι εξελίξεις στην ΕΕ και κυρίως στην Ιταλία δεν δικαιώνουν σε καμία περίπτωση την αισιοδοξία της κυβέρνησης για προσέλκυση επενδύσεων και εισροή ξένων κεφαλαίων μέσω άμεσων ξένων επενδύσεων.
Είναι γεγονός ότι για να ανακάμψει μία χώρα απαιτείται πέραν της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των πρωτογενών πλεονασμάτων και σταθερότητα τόσο στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό, όσο και σε αυτό της ΕΕ, στο οποίο η χώρα συμμετέχει ως κράτος μέλος.
Παρά του ότι υπάρχουν αρκετές δομικές διαφορές στην Ελλάδα με τα κόμματα της Ιταλίας, δεν θα ήταν παράλογο να τονίσουμε τις ομοιότητες αυτού του προτεινόμενου σχηματισμού με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του 2015 και την καταστροφική διαπραγμάτευση που ακολούθησε για 6 μήνες, με τα γνωστά αποτελέσματα και την επιβολή των capital controls που ισχύουν μέχρι και σήμερα.
Αυτός ήταν ο λόγος που αρκετοί αναλυτές υποστήριξαν εξ’αρχής την προοπτική μίας προληπτικής γραμμής στήριξης προς την χώρα μας, έστω με κάποιες δεσμεύσεις, ώστε να λειτουργήσει ως δίχτυ προστασίας σε περίπτωση είτε σοβαρών χρηματοπιστωτικών διακυμάνσεων, είτε μίας πολιτικής κρίσης στους κόλπους της ΕΕ, που θα επηρέαζε τα επιτόκια και την αγορά ομολόγων επιβαρύνοντας ουσιαστικά το χρέος της Ελλάδας.
Ο κίνδυνος δυστυχώς επαληθεύτηκε και σίγουρα έχει αρκετά διδάγματα προς την κυβέρνηση πολιτικά και οικονομικά, καθώς στην Ιταλία επικρατεί ένα πολιτικό χάος μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων εθνικών εκλογών και την προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης από το Κίνημα των Πέντε Αστέρων καθώς και τους εθνικιστές της Λέγκας του Βορρά.
Παρά του ότι υπάρχουν αρκετές δομικές διαφορές στην Ελλάδα με τα κόμματα της Ιταλίας, δεν θα ήταν παράλογο να τονίσουμε τις ομοιότητες αυτού του προτεινόμενου σχηματισμού με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του 2015 και την καταστροφική διαπραγμάτευση που ακολούθησε για 6 μήνες, με τα γνωστά αποτελέσματα και την επιβολή των capital controls που ισχύουν μέχρι και σήμερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, προτάθηκε από τα κόμματα της συγκυβέρνησης μέσω του εντολοδόχου πρωθυπουργού, ένας λαϊκιστής, ευρωσκεπτικιστής και εχθρός του ευρώ και της ΕΕ ως Υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, κάτι που θα ήταν επίσης καταστροφικό αν επιβεβαιώνονταν οι φήμες, ότι ζητήθηκε κούρεμα χρέους έως 250 δις ευρώ από την ΕΚΤ, κάτι που θα καταργούσε κάθε έννοια κανόνων και ενιαίας αγοράς.
Ενώ λοιπόν όλα θύμιζαν την επανάληψη της περιόδου του 2015 με την αντίστοιχη ελληνική κυβέρνηση, η Ιταλία όπως φάνηκε διαθέτει τα θεσμικά αντίβαρα να αντιμετωπίσει μία τέτοια ενδεχόμενη κρίση στα δημοσιονομικά της μέσω των αυξημένων αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος αρνήθηκε να ορκίσει τον προτεινόμενο υπουργό οικονομικών, φοβούμενος ευθέως εκτροχιασμό των δημοσιονομικών και στο βάθος κούρεμα καταθέσεων των Ιταλών με άγνωστες κοινωνικοοικονομικές συνέπειες.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, καλό θα είναι η σημερινή κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά να διδαχθούν από τις έντονες πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία, καθώς και την πίεση που προκαλούν ήδη στα ελληνικά ομόλογα καθώς οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων έχουν ξεπεράσει το 4% με σαφή επίπτωση στην προσπάθεια της χώρας να βγει στις διεθνείς αγορές χωρίς τα ευνοϊκά επιτόκια του ESM και του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που ισχύει σήμερα.
Είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση να διαβλέπει πολιτικές κρίσεις ώστε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να κάνει προληπτικά εκείνες τις οικονομικές επιλογές, που προστατεύουν τόσο τις οικονομίες της μεσαίας τάξης, όσο και την επιχειρηματικότητα της χώρας που καλείται να συμμετάσχει ενεργά σε αυξανόμενα επενδυτικά ρίσκα για την αύξηση της παραγωγής και του πλούτου αυτού του τόπου...
Μελέτης Ρεντούμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου