Ο Λουκιανός, ο Μίκης, η Εθνική Αντίσταση...

...και τα ερωτικά τραγούδια...

Τα τραγούδια του Λουκιανού που ακούγονται στο cd με τον τίτλο «Θυμάμαι», γράφτηκαν τα περισσότερα το 1968, πριν καν κυκλοφορήσει ο πρώτος του δίσκος «Η πόλη μας» σε στίχους της...
Κωστούλας Μητροπούλου.

Είναι φανερή σ’ αυτά η επιρροή του Μίκη. Αλλωστε ο ίδιος ο Λουκιανός έλεγε: «Αγάπησα τόσο πολύ τη μουσική του Μίκη. Το ότι είμαι μέσα στον χώρο της μουσικής οφείλεται καθαρά στην επιρροή του Θεοδωράκη. Ηθελα να γίνω κι εγώ ένας Θεοδωράκης. Να είμαι πολύ ψηλός και να με αγαπάει όλος ο κόσμος».

Ετσι, το μουσικό ύφος αλλά και ο τρόπος που τα τραγουδάει ο Λουκιανός είναι βαθύτατα επηρεασμένα από τον Μίκη. Είναι η εποχή που ακόμα ο Λουκιανός δεν έχει βρει το προσωπικό του ύφος. Αυτό έγινε αργότερα με τα «Μικροαστικά» που κυκλοφόρησαν το 1973 και φυσικά με το «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι», το 1978.

Τα τραγούδια τού «Θυμάμαι» έχουν μια τρυφερότητα, μια αγνότητα και μια γλυκιά ζεστασιά. Είναι τα περισσότερα ερωτικά. Υπάρχουν όμως και δύο καθαρά πολιτικά τραγούδια, το «Ο Φασισμός» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ο Λουκιανός αφιερώνει στον πατέρα του, τον Δημήτρη Κηλαηδόνη, ο οποίος πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση (με το ΕΑΜ Αθήνας) και στη συνέχεια φυλακίστηκε και εξορίστηκε, όπως χιλιάδες άλλοι δημοκράτες αγωνιστές που πολέμησαν τον φασισμό.

Το άλλο πολιτικό τραγούδι είναι το «Σταυρόλεξο» του Γιάννη Νεγρεπόντη. Ο Γιάννης -καλός φίλος του Λουκιανού- το έγραψε το 1968 εξόριστος από το καθεστώς της δικτατορίας στη Γυάρο. Αυτά τα δύο τραγούδια με συγκινούν βαθύτατα όποτε τα ακούω.

Υπάρχει ακόμα το πολύ ωραίο τραγούδι με τίτλο «Θυμάμαι», σε στίχους του Γιάννη Καλατζόπουλου, από το θεατρικό έργο του Γιάννη Ξανθούλη «Δόξα και Λόξα», που είχε ανεβεί στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας. Στην παράσταση το τραγουδούσε ο άλλος αγαπημένος φίλος του Λουκιανού και τόσο σπουδαίος ηθοποιός, ο Μίμης Χρυσομάλλης, που και αυτός έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Το μόνο τραγούδι του cd που δεν είναι του Λουκιανού είναι το «Πανηγύρι των άστρων» του Μίκη, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Η εκτέλεση είναι από μία συναυλία προς τιμήν του Μίκη στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Νομίζω ότι η ερμηνεία του Λουκιανού είναι εξαιρετική.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Άννας Βαγενά εδώ

efsyn.gr