«Προσεχώς, Βουλγάρα!..»

Σε αυτές τις Ευρωεκλογές στείλαμε ως χώρα στο Στρασβούργο δύο ναζί εκπροσώπους. Ευτυχώς, μια Κούνεβα μετρά όσο δύο ντουζίνες «ντούκια» με παραφουσκωμένα κρέατα και ξεφούσκωτα μυαλά.

Η «ξένη», η...
«Βουλγάρα», η «παστρικιά» έσωσε, τρόπον τινά, την εθνική μας τιμή, κάτι για το οποίο την ευγνωμονούμε ακόμα κι όσοι κρατάμε αποστάσεις από τέτοιες πομπώδεις ρητορείες.

Ήταν 22 Δεκεμβρίου του 2008, ενός ιδιαίτερα ταραγμένου και «δίσεκτου» μήνα αφού στις αρχές του είχε δολοφονηθεί από αστυνομικό στα Εξάρχεια ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος όταν η σημερινή Ευρωβουλευτής δεχόταν μια ποταπή εγκληματική επίθεση με βιτριόλι από αγνώστους καθώς επέστρεφε σπίτι της από τη δουλειά εξαιτίας της «ενοχλητικής» συνδικαλιστικής της δράσης. Είχαν προηγηθεί πολλές ανώνυμες απειλές κατά της ζωής της.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου πατήστε εδώ