Λαλάκης ...

Του Δημήτρη Δανίκα

O κόσμος καίγεται και οι τηλεοπτικοί αστέρες χτενίζονται. Ποιος νοιάζεται αν απολυθεί ο τάδε Μαμακάκης και τη θέση του αρπάξει κάποιος Λαλάκης; Ουδείς. Εκτός...

από τον Μαμακάκη και τον Λαλάκη. Επειδή μέσα στην αφασία μας και την αφραγκία μας καταναλώνουμε άπειρο χρόνο βλέποντας σκουπίδια, φυσικό είναι τα σκουπίδια να εκλαμβάνουν τον εαυτό τους ως διαμάντια και να βαυκαλίζονται με την ιδέα του σπουδαίου και του αναντικατάστατου. Ανακυκλώσιμοι όλοι. Από τον Πρωθυπουργό ως τον ζητιάνο τον Πακιστανό. Τα νεκροταφεία γεμάτα από αναντικατάστατους. Σήμερα υπάρχω, αύριο είμαι παρελθόν. Το συναισθανόμαστε; Αμφιβάλλω. Γιατί εξακολουθώ να πορεύομαι με την αυταπάτη ότι εγώ είμαι άφθαρτος, σπουδαίος και διαχρονικός. Βλακείες. Αν συνειδητοποιούσαμε, έστω και στο ελάχιστο, την ασημαντότητά μας, τότε λιγότερος εαυτουλισμός και εγωκεντρισμός. Τότε λιγότερο προς τους άλλους επικριτικός και περισσότερο προς τον εαυτό μου αυστηρός. Οι αποστάσεις κάνουν καλό. Αποστάσεις από τις σκέψεις μου, τις δοξασίες μου, τις προκαταλήψεις μου, τις ακλόνητες πεποιθήσεις μου και από τις τάχα αδιάψευστες πληροφορίες μου. Ετσι θα αποκτούσα χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Ετσι θα με έβλεπα κοντό. Ετσι θα αφουγκραζόμουν επί ίσοις όροις τις σκέψεις μου με τον διπλανό. Ετσι, με τη συναίσθηση της προσωρινότητας και της ασημαντότητάς μου, θα περιόριζα τη βουλιμία μου για χρήμα και εξουσία. Ετσι θα ξεκλήριζα από μέσα μου τη φιλαυτία. Ετσι με εφαλτήριο τη σεμνότητα και τον αυτοσαρκασμό θα ήμουν περισσότερο ανοιχτός στον διάλογο, στην αμφιβολία και στο δημοκρατικό δικαίωμα στη διαφορετικότητα του καθενός. Γιατί η αυθεντία είναι η ύψιστη αξία κάθε μικρής και μεγάλης εξουσίας. Γιατί όσο αλάνθαστος εγώ, τόσο και περισσότερο κουτός. Και γιατί όσο περιχαρακωμένος από τη σπουδαιότητά μου και από τους αυλοκόλακές μου, τόσο μακριά νυχτωμένος από τη Ζωή που λειτουργεί ανεξάρτητα από τις επιθυμίες τις δικές μου. Εν οίδα ότι ουδέν οίδα, έλεγε ο σοφός!...
tovima.gr
Y.Σ. nonews-NEWS H επιλογή του εικονιζόμενου Λαλάκη έγινε από εμάς. Τυχαία...