Ηταν... δίκαιο και έγινε πράξη, το «φλερτ» της Αννας Διαμαντοπούλου με τη γαλάζια οικογένεια ● Ο Κυριάκος Μητσοτάκης την πρότεινε για την ηγεσία του ΟΟΣΑ, προκαλώντας αντιδράσεις από τον χώρο του Κέντρου ώς τη σκληρή Δεξιά ● Πρόκειται για παράσημο στην πολιτική της σταδιοδρομία, η οποία περιλαμβάνει ευτράπελα (όπως η έναρξη σχολικής χρονιάς με φωτοτυπίες αντί για βιβλία) αλλά και... αυταρχισμό (ήταν η πρώτη που κατάργησε το άσυλο)
«Μέσα από τις δεκάδες συζητήσεις με την Αννα Διαμαντοπούλου, επιβεβαίωσα ότι οι πεποιθήσεις είναι πιο επικίνδυνοι εχθροί της αλήθειας από τα ψέματα». Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο δημοσιογράφος Μάκης Προβατάς, συν-συγγραφέας του πρόσφατου βιβλίου της Αννας Διαμαντοπούλου «Από το Ντεσεβό στο Drone», που εκδόθηκε εν μέσω πανδημίας του Covid-19. Προφανώς το λέει για κομπλιμέντο, για να δείξει ότι η συνομιλήτριά του δεν πάσχει από ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Ωστόσο, η έλλειψη σταθερών πεποιθήσεων εύκολα συγχέεται με τον αριβισμό και τον καιροσκοπισμό, κατηγορία που συχνά αποδίδουν στην έμπειρη πολιτικό αντίπαλοι αλλά και πρώην σύντροφοί της.
Η επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει την Αννα Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του διεθνούς Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης προκάλεσε αντιδράσεις τόσο εντός της Ν.Δ. όσο και μέσα από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. «Η Αννα προτείνεται από τον Κυριάκο για γ.γ. του ΟΟΣΑ. Τελικά συγκυβερνάμε με τη Ν.Δ., αλλά με ευθύνη κάποιων δεν το ξέρουμε», σχολίασε ο βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ανδρέας Λοβέρδος, σε μια ανάρτηση-σπόντα στην ηγεσία του κόμματός του.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, ζητώντας διευκρινίσεις αν «υπάρχει πράγματι υπόγεια συνεννόηση με τον κ. Μητσοτάκη» και «de facto συγκυβέρνηση του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τη Δεξιά».
Εξίσου αναμενόμενη ήταν η αντίδραση του ΚΙΝ.ΑΛΛ., που από τη μία έκανε λόγο για «προβοκάτσιες» του ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη άδειασε κομψά τον Λοβέρδο, υπενθυμίζοντας ότι η κ. Διαμαντοπούλου έχει αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ από το 2013, ενώ παράλληλα της ευχήθηκε καλή επιτυχία.
«Κυριάκο Ελεος» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «Δημοκρατία», αποκαλώντας την επιλογή της Διαμαντοπούλου «δυσάρεστη έκπληξη» που «άφησε άφωνη τη βάση της Ν.Δ.».
Το έντυπο που εκπροσωπεί τη λαϊκή-εθνικιστική Δεξιά επιφύλαξε σκληρούς χαρακτηρισμούς για τη Διαμαντοπούλου, σε ένα βιτριολικό ανυπόγραφο άρθρο, αποκαλώντας την «αποτυχημένη», «υπερτιμημένη», «ξέμπαρκο ορφανό του Σημίτη» και «εκπρόσωπο του πολιτικού αμοραλισμού».
Ποια είναι όμως η γυναίκα που δεξιοί και κεντρώοι λατρεύουν να μισούν και που διεκδικεί, πρώτη φορά εκ μέρους της Ελλάδας, το τιμόνι του ΟΟΣΑ; Αντιστρέφοντας το λαϊκό ρητό «από δήμαρχος κλητήρας», η πορεία της Αννας Διαμαντοπούλου στο πολιτικό στερέωμα είναι θεαματικά ανοδική: Γεννημένη στην Κοζάνη, στρατευμένη στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ από τα φοιτητικά της χρόνια στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, μέλος της Νομαρχιακής Γραμματείας ΠΑΣΟΚ Κοζάνης στα 23 της χρόνια, διορισμένη νομάρχης Καστοριάς μόλις 25 χρόνων, το 1985, σε μια θέση που τότε δεν απαιτούσε εκλογή, ενώ το 1993 διορίζεται πρόεδρος του δημόσιου οργανισμού ΕΟΜΜΕΧ.
Το 1996 εκλέγεται βουλευτής Κοζάνης με το ΠΑΣΟΚ και την ίδια χρονιά αναλαμβάνει υφυπουργός Ανάπτυξης, υπεύθυνη για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Το χρονικό διάστημα 1999-2004, για κάποιους η χρυσή εποχή της «Ισχυρής Ελλάδας», για άλλους η περίοδος της επίπλαστης ευημερίας, τη βρίσκει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στη θέση της επιτρόπου Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας και επανεκλέγεται στην Α’ Αθήνας το 2007 και το 2009.
Αξέχαστη θα μείνει σε μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς η θητεία της στο υπουργείο Παιδείας το 2009-2012, που σημαδεύτηκε από επιλογές που η ίδια υπερασπίζεται σταθερά ως γενναίες μεταρρυθμίσεις, αλλά όταν εφαρμόστηκαν προκάλεσαν σθεναρές αντιδράσεις.
Η ίδια δηλώνει περήφανη για το πολιτικό της «παιδί», τον Νόμο 4009/2011, γνωστό ως «Νόμος Διαμαντοπούλου» ή νόμος-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, που ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία, ωστόσο στην πράξη απέτυχε παταγωδώς. Μεταξύ άλλων περιλάμβανε την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου (διά της πλαγίας οδού, αφού έλειπε ο ορισμός για το άσυλο) και τα Συμβούλια Ιδρύματος, θεσμός που μισήθηκε και πολεμήθηκε από φοιτητές και πανεπιστημιακούς καθώς λειτούργησε ως εξωτερικός μηχανισμός ελέγχου.
Αξέχαστο θα μείνει και το πατατράκ της σχολικής χρονιάς 2011-2012, με τους μαθητές να παραλαμβάνουν φωτοτυπίες αντί για βιβλία, τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων, όταν αρκετά σχολεία δεν είχαν καν χρήματα για θέρμανση. «Ψωμί-Παιδεία-Φωτοτυπία» ήταν η καυστική ατάκα που ενέπνευσε η τότε υπουργός στον αξέχαστο ευθυμογράφο της «Εφ.Συν.» Λάκη Μπέλλο
.
Η πορεία της μετά την αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ και την ίδρυση του think-tank «Δίκτυο για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη» μπορεί να μην της επιφύλασσε την ίδια δημοσιότητα, αλλά σίγουρα τη βοήθησε να ανελιχθεί στα διεθνή φόρα και να καλλιεργήσει τις ήδη ισχυρές διασυνδέσεις της. Το τελευταίο αξίωμα που κατέλαβε η πρόεδρος του «Δικτύου» είναι αυτό του μη-εκτελεστικού μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Coca-Cola HBC, στο οποίο τοποθετήθηκε τον περασμένο Μάιο. Δεν ξέρουμε αν θα τη βοηθήσει να διεκδικήσει με αξιώσεις την ηγεσία του ΟΟΣΑ, σίγουρα όμως είναι μια εύλογη εξέλιξη για τη μέχρι τώρα καριέρα της.
Γιατί την επιλέξαμε
Η υποψηφιότητα της Αννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΟΟΣΑ ως «υπερκομματική προσωπικότητα» πράγματι γεφύρωσε το χάσμα Δεξιάς και Κέντρου, προξενώντας γκρίνια και δυσφορία εκατέρωθεν...
Αφροδίτη Τζιαντζή
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου