Αλλη μία σφαγή στην Αίγυπτο, άλλη μια θλιβερή ημέρα στα νοσοκομεία, που γεμίζουν με θύματα, δεκάδες ισλαμιστές οπαδούς του Μοχάμεντ Μόρσι. Από τα 37 πτώματα στο νεκροτομείο, την περασμένη Παρασκευή, μόλις ένα είχε χτυπηθεί στην πλάτη. Ολοι οι άλλοι είχαν...δεχθεί τις σφαίρες από μπροστά, συχνά στο πρόσωπο. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές ξέρουν καλά την φονική δουλειά τους.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο Ρόμπερτ Φισκ, ο βετεράνος ανταποκριτής του Independent στη Μέση Ανατολή, που περιγράφει τί είδε στο νοσοκομείο.
«Τους περισσότερους τους είχαν πυροβολήσει στο πρόσωπο, αρκετούς στα μάτια, πολλούς στο στήθος. Είδα μόνο ένα πτώμα που είχε πυροβοληθεί στην πλάτη. Τα περισσότερα από τα πρόσωπα που μου έδειξαν είχαν γενειάδες», γράφει ο Φισκ.
«Η σφαγή έγινε τις ώρες πριν από την αυγή. Η αστυνομία, μου είπαν όλοι, άνοιξε πυρ, πρώτα με σκάγια, μετά με σφαίρες, καθώς μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας με επικεφαλής τον Μόρσι παρελαύναν κοντά στον τάφο του προέδρου Ανουάρ Σαντάτ.
Ποιος πυροβόλησε πρώτος; Λοιπόν, όλοι οι νεκροί ήταν Αδελφοί Μουσουλμάνοι ή φίλοι τους ή μέλη των οικογενειών τους. Δεν υπήρξαν νεκροί αστυνομικοί», συνεχίζει ο Φισκ.
«Η Αδελφότητα λέει ότι οι άνθρωποί της ήταν άοπλοι, κάτι που μπορεί να είναι αλήθεια, αν και οφείλω να πω ότι ένας άνδρας που φύλαγε ένα χώρο στάθμευσης κοντά στο τζαμί και μου έδειξε τον δρόμο για το νοσοκομείο, κρατούσε ένα Καλάσνικοφ. Αλλά ήταν ο μόνος ένοπλος που είδα.
Κανείς δεν κατηγόρησε το στρατό - πράγμα που αθωώνει τον αλ-Σίσι ως στρατηγό, αλλά όχι ως ηγέτη του πραξικοπήματος, που ζήτησε από τον λαό της Αιγύπτου να τον στηρίξει στην μάχη κατά της «τρομοκρατίας». Ούτε τον αθωώνει ως πατέρα. Ο στρατηγός έχει τρεις γιους και μια κόρη, αλλά οι 37 νεκροί που είδα ήταν επίσης παιδιά της Αιγύπτου, που αξίζουν, σίγουρα, κάποια συμπόνια. Οτι ανήκαν στην Αδελφότητα - αν ανήκαν όλοι - δεν τους κάνει «τρομοκράτες», προσθέτει ο Φισκ.
«Την Παρασκευή το βράδυ, είπα σε αρκετούς φίλους ότι φοβόμουν πως θα υπάρξουν και άλλοι νεκροί στους δρόμους του Καΐρου. Μήπως αυτό σημαίνει ότι εγώ, ένας απλός ξένος, φοβήθηκα το νεκροτομείο που είδα και ότι ο Αλ-Σίσι - ένας κοτζάμ στρατηγός - δεν θα μπορούσε να το είχε προβλέψει αυτό;
«Μας λένε ότι είμαστε μειοψηφία σήμερα, οπότε δεν μας αξίζει να ζούμε», μου είπε ένας γιατρός. Δεν μου άρεσε η γραμμή της προπαγάνδας, αλλά αυτές ήταν δραματικές στιγμές σε ένα δωμάτιο γεμάτο με πτώματα, τόσο πολλά που οι γιατροί κυριολεκτικά σκόνταφταν στους νεκρούς και στα σάβανά τους.
Τους μετέφεραν από το δωμάτιο σε φορεία κάτω από τα φλας των φωτογραφικών μηχανών - κανείς δεν έχασε την ευκαιρία να αναδείξει το μαρτύριο των μελών της Αδελφότητας. Και το όνομα του Θεού ακούστηκε πολλές φορές όταν έβγαλαν έξω τους νεκρούς, και τους έβαλαν στα ασθενοφόρα που περίμεναν στη σειρά δίπλα στο τζαμί, μέσα στην ζέστη του μεσημεριού», καταλήγει ο Φισκ...
NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου