Της Ρούλας Γεωργακοπούλου
"Και αν πάθεις και καµιά ζηµιά Τσιτσάνη µου, εγώ θα την πληρώσω"...
∆εν προλάβαµε να προσαράξουµε στη νέα κυβέρνηση και αρχίσαµε την παλιά µας τέχνη κόσκινο, δηλαδή το πολιτικό κουτσοµπολιό. Ζήτηµα πρώτον: σε ποιο επίπεδο είναι τα αγγλικά του... Βενιζέλου, γιατί κυκλοφορεί µια φήµη ότι τα έχει µάθει µε υπνοπαιδεία. Το γεγονός ότι τα γαλλικά του είναι σε επίπεδο Κριστίν Λαγκάρντ δεν συγκλόνισεκανέναν. Ζήτηµα δεύτερον:γιατί χαράµισαν τον Ηλία Μόσιαλο, τεχνοκράτη ειδικευµένο σε θέµατα Υγείας, φορτώνοντάς του τον αρχοντοχωριατισµό του παλιού υπουργείου Τύπου; Το γεγονός ότι προέρχεται από τον ανθό της µεταπολιτευτικής γενιάς, φυσικά, παραγράφεται. Ζήτηµα τρίτον:
γιατί ενώ τρέχουν τόσα θέµατα, ο Σαµαράςµένει κολληµένος στα «σου ‘πα, µου‘πες» που αντάλλαξε µε τον Πρωθυπουργό την περασµένη Τετάρτη; Η µία εξήγηση είναι ότι αυτό ήταν ό,τι πιο συναρπαστικό τού έχει συµβείαπό τότε πουήταν roommate του Γιώργου στους κοιτώνες του Αµχερστ. Η άλλη εξήγηση (η δική µου) είναι ότι αφού χάσαµε, κάπου στα µισά της δεκαετίαςτου ‘90, την κουλτούρα του «κοριού» ο καθένας µπορεί πια να διαδίδει ό,τι θέλει χωρίς τις µποµπίνες και την τεκµηρίωση ενός, µετά συγχωρήσεως, Μαυρίκη.
Θα το τραβήξω κι άλλο – γιατί όχι; Εδώ ακόµη και ο Καρατζαφέρης ρητορεύει στη Βουλή ψαρεύοντας από το αντιλεξικό της πλατείας τον όρο «προδότης». Γιατί λοιπόν να µηνκατεβάσει τον µοχλό ο Φωτόπουλος επί δικαίους και αδίκους; Και αν πάθεις και καµιά ζηµιά Τσιτσάνη µου, εγώ θα την πληρώσω. Ψέµατα;
ΤΑΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου