Μην είδατε την αγάπη μου...

 

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Φύση. Δεν είχε φύλο, ούτε κατασκευή ήταν κάποιου ή πολλών θεούληδων. Πάντα αγοράκια οι θεούληδες/δημιουργοί και μάλιστα «θυσιαζόμενα» συνήθως. Κάποιοι, βλέπεις, δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την έτοιμη δουλειά του μπαμπάκα τους (βλάκας ήταν ο ξάδερφος ο Αρίστος που έγινε μαραγκός σαν τον θείο τον Λάμπρο; Τη...Λαμπρή γιόρταζε κι αυτός και μάλιστα διπλά, καθώς πολύ καλός δάσκαλος αποδείχτηκε πως ήταν και περιουσία έκανε ο Αρίστος, γιατί άντε να βρεις καλό μαραγκό σήμερα!) και αντί να ακούσουν τη μάνα τους και να αναλάβουν τα ηνία ας πούμε ενός ξυλουργείου ενός, ας πούμε, που τον λέγαν Ιωσήφ και που, ας πούμε, αποδέχτηκε πως γεννήθηκες απ’ τον κρίνο και σε μεγάλωσε και τη ζωούλα σου όπως γούσταρες ώς τα 33 σου έζησες και λογαριασμό σε κανέναν δεν έδωσες (αν βρεις έστω και μία πληροφορία για τον Χριστούλη απ’ τα 13 ώς τα 33 του, εγώ θα ψηφίζω Ν.Δ. ώς να πεθάνω!) και ξαφνικά το είδες θεός και πας και μου σταυρώνεσαι για να πάρεις, λέει, πάνω σου τις αμαρτίες του κόσμου! Αντε και τις πήρες - ε, και; Χαμούλης γίνεται εκεί που εσύ μιλούσες για ειρήνη και αγάπη και δεν βλέπω κανέναν αναμάρτητο να σταματάει το κακό.

Ιστορίες σαν αυτές, όποια βάση αλήθειας κι αν έχουν, κατασκευές είναι. Η Φύση όμως δεν. Μοναχιά της υπήρξε, μοναχιά της άλλαξε επί εκατομμύρια χρόνια και για κάποιον γενναιόδωρο (αλλά και πολύ ηλίθιο - να τα λέμε κι αυτά) λόγο δημιούργησε, εκτός από τα λουλουδάκια του αγρού, και τον άνθρωπο. Μυαλό να αναπτύξει τη δυνατότητα του έδωσε και είδαμε τα χαΐρια μας. Αυτός ο προικισμένος από τη Φύση άνθρωπος, τόσο πολύ αυτο-προικίστηκε, που ανώτερος όλων αυτο-θεωρήθηκε. Μα, δεν έμεινε καν εκεί: η ψευδαίσθηση της θεϊκής του ανωτερότητας τον οδήγησε στο να κατασκευάσει και επίπλαστες θεωρίες για τον κατασκευαστή του: ξέχασε τη Φύση, ρούφηξε με το μπουρί της σόμπας ό,τι είχε και δεν είχε να πάρει από δαύτη (κοινώς: είναι ξεκάθαρα ο καπιταλισμός ηλίθιε!), αλλά δεν έμεινε καν εκεί. Στράφηκε και προς τον ίδιο τον άνθρωπο, θεωρώντας πλέον εαυτόν ως μοναδική μονάδα, ανώτερη και απ’ τον ίδιο τον ίδιο του. Μην κατανοώντας ότι πρόκειται για τον ίδιο τον ίδιο του. Μα ούτε αυτό τού ’φτασε: χρησιμοποίησε την ίδια τη Φύση, ως δημιουργό του που να «σταυρωθεί» της πρέπει, ώστε να δικαιολογήσει την απανθρωπότητά του. Ολο το παραπάνω συμπυκνώνεται σε μία λεξούλα, τόση δα μικρούλα κι ομορφούλα, που πιο φασισμός πεθαίνεις: φυσικοποίηση.

«Η ανισότητα είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης» είχε δηλώσει ο νυν (και αεί;) πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το 2017 στη ΔΕΘ, όταν ακόμη προσπαθούσε να γίνει νυν (και αεί) πρωθυπουργός. Μάλιστα, είχε συμπληρώσει πως: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση. Οσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα»: όποιος δηλαδή πάει αντίθετα από τη δική του φυσικοποίηση της κοινωνικής ανισότητας, αυτός είναι που γίνεται βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας. Πάρε τώρα ανισότητα για κυρίως, με έναν «κούλη» από δημοκρατία της πατάτας on the side και μια ουγγαρέζικη σαλάτα με έξτρα σος διαφθοράς με άρωμα χουντίλας και καλή σου χώνεψη!

Πως είναι η φύση των πραγμάτων να είναι το αρσενικό στοιχείο πιο επιθετικό, κατά συνέπεια η έννοια της γυναικοκτονίας έχει βιολογική βάση, είπε ένας άλλος φυσικοποιητής. Ψυχίατρος και υφυπουργός Υγείας είναι. Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι. Που χαρακτήρισε την αχαρακτήριστη δήλωσή του «σωστή επιστημονικά».

Καμία Ψυχιατρική Εταιρεία δεν έβγαλε ανακοίνωση. Κανένας σύλλογος ιατρών ή βιολόγων. Ο εν λόγω υπουργός είναι στη θέση του ακόμα. Ο επί κανέναν λόγο πρωθυπουργός, επίσης. Και η κοινωνία γεμίζει με φυσικοποιημένα ανθρωπάκια, δίχως κανέναν Λόγο. Καλά περνάει ωστόσο: κάθε άνοιξη σταυρώνει και κάποιον θεούλη, κάπως συχνότερα σκοτώνει και κάποια γυναίκα. Τους πρώτους τούς ανασταίνει. Τις δεύτερες τις θάβει.

Εσάς κι εγώ ρωτώ: Μην είδατε την αγάπη μου; Αυτή, που κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία...;

Νόρα Ράλλη

efsyn.gr