Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Της Πόπης Διαμαντάκου

Ουδείς περιμένει από ένα πρωινάδικο να πρωτοτυπήσει ή να συμβάλει στην πνευματική καλλιέργεια του φιλοθεάμονος, αλλά ούτε και να παραμείνει ανέγγιχτο από τις αλλαγές του κόσμου γύρω του σαν ... θερμοκήπιο ζαρζαβατικών εκτός εποχής

Το μόνο που μένει σταθερό τελικώς αυτές τις εποχές της κοσμογονίας, είναι το τηλεοπτικό σύμπαν. Στον κόσμο του. Κάνει το χρέος του προς τη σκληρή πραγματικότητα του φιλοθεάμονος με λογύδρια στην εισαγωγή των εκπομπών του τύπου «ξέρουμε και κατανοούμε τα προβλήματα γύρω μας» και κατόπιν ρίχνεται στην παλιά, γνώριμη συνταγή «εμείς είμαστε το κέντρο του κόσμου».
Μια εικονική πραγματικότητα της ακινησίας. Μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Σε αυτή καταθέτουν την προσωπική τους σχέση οι Σκορδολιαγκαίοι που την υπογράμμισε το τρέιλερ της εκπομπής και ακολούθησαν οι δυο τους στο ίδιο πνεύμα εμφανιζόμενοι στην πρεμιέρα του πρωινάδικού τους τρυφερά εναγκαλιζόμενοι ο εις τον άλλον.

Αραγε, όλοι αυτοί που αναλαμβάνουν τη διασκέδαση του φιλοθεάμονος αξιοποίησαν τις θερινές διακοπές, για να δουν τον πραγματικό κόσμο έξω από τη γυάλα του τηλεοπτικού θερμοκηπίου;
Και εκεί μεταξύ φωτογραφίσεων σε ανέμελες διακοπές με λουσάτα μαγιό και αγωνίας - που την κατανοούμε - για την υπογραφή των συμβολαίων τους, να σκεφτούν τι μπορεί πραγματικά να ενδιαφέρει αυτόν τον αναστατωμένο κόσμο, ποιο μείγμα θεμάτων τον διασκεδάζει χωρίς να τον κάνει να αισθάνεται ένα άδειο τσουβάλι μετά την παρακολούθηση των εκπομπών τους;
Φαίνεται πως όχι, γιατί στο πρωινάδικο του Mega σαν να μην πέρασε μια μέρα από πέρυσι ξεκίνησαν με κουτσομπολιά και συνέχισαν στο ίδιο κουτσομπολίστικο πνεύμα μέχρι τέλους. Γλέντια, των άλλων, εκείνων που μπορούν ακόμη να γλεντούν.
Ο παρουσιαστής ειδήσεων και το καινούργιο του φλερτ σε νυχτερινή διασκέδαση, η πρώην του παρουσιαστή ειδήσεων σε άλλο γλέντι, ο Αρναούτογλου και το βαρύ ζεϊμπέκικο σε τρίτο γλέντι και κουβέντα, επί ώρα, για το ύφος του, για τη συνοδό του, ενώ είχε προηγηθεί παρόμοια ανάλυση για όλους τους προηγούμενους.
Μεγάλο σουξέ της εκπομπής η εμφάνιση του μαιευτήρα που ξεγέννησε την Πέγκυ Ζήνα. Του έθεσαν δε ερωτήσεις εξαιρετικού ενδιαφέροντος, όπως: «Σε ποιον μοιάζει το μωράκι». Εξίσου συναρπαστικές και οι απαντήσεις του επιστήμονος, ο οποίος άδραξε την ευκαιρία για να κάνει επίδειξη επιστημονικών γνώσεων: «Μοιάζει του μπαμπά της, αν της κόψεις το κεφαλάκι και το βάλεις στον μπαμπά είναι ίδιοι». Η επιστήμη κάνει θαύματα - ένα μέρος της γιατί το υπόλοιπο έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, ότι οι νοικοκυρές αξίζουν περισσότερα από μερικά κουτσομπολιά, συνταγές μαγειρικής και ζώδια. Α, ναι και παρουσιαστές που διαφημίζουν τις άλλες τους δουλειές, όπως ο Λιάγκας, που άδραξε την ευκαιρία από την τηλεφωνική φάρσα που του έκανε ο Μητσικώστας μιμούμενος τον Χατζηνικολάου, για να πει ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός, στον οποίο κάνει και ο ίδιος εκπομπές, έχει υψηλή ακροαματικότητα.

Εγώ, η «εμού μεγαλειότητα»
Θα περιμένουμε πότε θα ασχοληθούν οι άλλοι μαζί μας; Οχι, θα ασχοληθούμε εμείς με τον εαυτό μας. Το γνωστό δόγμα του τηλεοπτικού, επαρχιώτικου μικρόκοσμου βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του στο Star, όπου ο εις εμφανίζεται στην εκπομπή του άλλου κυκλικώς για να τον αποθεώσουν και με τη σειρά του να αποθεώσει τους προηγούμενους. Σειρά της Χριστίνας Λαμπίρη, η οποία βγήκε στης Μελέτη μετά την πρεμιέρα της στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού. Γεγονός! Κοσμοϊστορικό! Το ότι παρουσιάζει η πρώην μεσημεριανού τα ίδια θέματα τα οποία παρουσίαζε και από την εκπομπή της, με άλλο ύφος και χωρίς πάνελ. Για να πει ότι είχε τρακ. Συμπαθητικό. Αλλά τόσο αδιάφορο! Τίποτε δεν ενδιαφέρει λιγότερο αυτή την εποχή από το πηγαινέλα των παρουσιαστών στις εκπομπές των ομοκάναλων και από τα ναρκισσιστικά τους παραληρήματα. Τηλεόραση αυτοαναφορική, αυτοεξαντλούμενη, παλιομοδίτικη και μακριά νυχτωμένη. Τηλεόραση της ασφυξίας. Αλίμονο, αν σηκώνοντας το βλέμμα από τα προβλήματά του το φιλοθέαμον δεν έχει τι άλλο να δει από τη Λαμπίρη, την Τατιάνα, τη Μελέτη ή τους Σκορδολιαγκαίους να ακκίζονται και να μιλούν για τους εαυτούς τους.
TAΝΕΑ