Χείμαρροι...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
Η κλασική πολιτική συνταγή λέει ότι φτάνεις στην εξουσία με τους δικούς σου ανθρώπους, αλλά κυβερνάς δίνοντας θέσεις στους αντιπάλους σου στο κόμμα. Την εφάρμοσαν Μπλερ, Σαρκοζί και Σία. Ο Μπιλ Κλίντον την πήγε ένα βήμα παραπέρα. Αυτός κυβέρνησε με τις ιδέες των άλλων, πηγαίνοντας τους...
Δημοκρατικούς πιο δεξιά στην οικονομία.
ΜΠΟΡΕΙ να είναι κοσμοπολίτης, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε το ακριβώς αντίθετο. Κυβέρνησε με τους εντελώς δικούς του. Κάπως έτσι ζήσαμε επί είκοσι μήνες με την Τίνα, τον Πανάρετο, τον Δρούτσα και τη Λούκα. Οχι πως κακόπεσαν όταν έφυγαν από την κυβέρνηση τον περασμένο Ιούνιο. Η Μπιρμπίλη βολεύτηκε ως πρεσβευτής της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ σε λογική «θα έχουμε πάντα το Παρίσι». Ο Δρούτσας πήγε ως επιλαχών στην Ευρωβουλή των Βρυξελλών. Μόνο η Κατσέλη επέστρεψε στη Βουλή.
Η αλήθεια είναι ότι η Λούκα δεν ανήκει στην πολιτικά αβροδίαιτη τάξη των ανθοκόμων του νεοπαπανδρεϊσμού. Εξελέγη το 2009 στη Β' Αθηνών και μάλιστα μέσα στην τριάδα. Αρα έχει αυτόνομη πολιτική παρουσία. Δεν έχει νόημα να επανέλθει κανείς στη θητεία της σε δύο υπουργεία, το Οικονομίας και το Εργασίας. Ολα αυτά - μαζί με τα συνολικά κυβερνητικά και πολιτικά πεπραγμένα των τελευταίων δύο ετών - θα τα κρίνει πια η Ιστορία. Ελπίζει κανείς ότι δεν θα είναι η Ιστορία της καταστροφικής χρεοκοπίας της Ελλάδας στις αρχές του 21ου αιώνα.
ΠΙΣΩ στο μελαγχολικό παρόν, η Κατσέλη ψήνει το ψάρι στα χείλη της κυβέρνησης για το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου Βενιζέλου. Είναι αυτό που αφορά τα εργασιακά. Η Κατσέλη έδωσε μάχες με την τρόικα στα θέματα των επιχειρησιακών συμβάσεων. Αλλά ήταν, βεβαίως, μάχες οπισθοφυλακών. Η κυβέρνηση είναι σε διαρκή υποχώρηση. Αυτό αποτυπώνει και το πολυνομοσχέδιο, από τα φορολογικά ώς την εφεδρεία. Η Λούκα έχει αυτοδεσμευθεί ότι θα καταψηφίσει σήμερα το άρθρο 37 ως έχει.
ΑΥΤΟ θέτει αρκετά ζητήματα. Πρώτον, το ζήτημα της σχέσης του Παπανδρέου με τους ανθρώπους του. Αν αυτοί επιμένουν να τραγουδούν σε δική τους παρτιτούρα, είναι κάτι που έχει συνέπειες ή όχι; Δεύτερον και συναφές: ως βουλευτής Β' Αθηνών, η Λούκα θα ψηφίσει από τους πρώτους. Αν πάει κόντρα στο άρθρο 37, αυτό ενδέχεται να παρακινήσει ή να απελευθερώσει και άλλους να το κάνουν. Δεν παίζουν όλοι οι βουλευτές με ανοιχτά χαρτιά. Τρίτον, εξασφαλίζοντας ενδεχομένως κάποια αναδιατύπωση από τον εφευρετικό σε αυτά Ευάγγελο Βενιζέλο, η Λούκα θα εμφανίζεται να έχει αναγκάσει την κυβέρνηση σε μια πιο φιλολαϊκή γραμμή. Κι έτσι μπορεί να κάνει πολιτικό ταμείο εις βάρος του κόμματός της. Να είναι δηλαδή πιο ΠΑΣΟΚ απ' το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, είναι ένα παιχνίδι που το παίζουν κι άλλοι - ακόμη και στο Υπουργικό Συμβούλιο.
ΦΥΣΙΚΑ ως οικονομολόγος η Λούκα έχει έναν χείμαρρο επιχειρημάτων περί εργασιακών σχέσεων και ανάπτυξης. Αλλά, ασχέτως πόσο ΠΑΣΟΚ είναι καθένας ή καθεμιά, το ποτάμι θα τους πάρει όλους μαζί. Δυστυχώς, το ίδιο κι εμάς.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.