Συντάκτης: Νίκος Νομικός
Από την πλατεία ακούγονται εκρήξεις και η βοή της οργής του κόσμου, που σαν κύμα κάθε τόσο ανεβαίνει. Στους διαδρόμους κάποιοι ρωτούν τους άλλους από που να φύγουν για να μην μπλοκαριστούν.
Πριν λίγο στην πλατεία, είδα μάτια τρομοκρατημένων αμούστακων πρωτάρηδων ΜΑΤατζήδων μπροστά σε ... μάτια πλημμυρισμένα τυφλή οργή απελπισμένων πολιτών, που δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι για το σπίτι τους. Είδα μάτια φοβισμένων διαδηλωτών μπροστά σε μάτια πεπειραμένων ΜΑΤατζήδων, που έμοιαζαν σαν να ήθελαν να σκοτώσουν.
Μέσα στην αποκλεισμένη βουλή, ένας πρωθυπουργός που με τις κινήσεις του έχει φέρει ένα λαό στην ανέχεια και στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου. Αρχηγοί κομμάτων ελάσσονος αντιπολίτευσης, που έχουν ξεχάσει ότι πρέπει να κρύβουν την οργή τους, ακόμη και όταν είναι δικαιολογημένη.
Ανέβηκα στο γραφείο για να γράψω και από το παράθυρο μπαίνει η αιχμηρή μυρωδιά των δακρυγόνων. Το πληκτρολόγιο πληρώνει τη νύφη, γιατί όλη η λύπη για την κατάντια μας και η ανησυχία για το που θα ζήσουν τα παιδιά μας, εκτονώνεται στα πλήκτρα. Παίρνω τηλέφωνο τον Γιάννη τον αρχισυντάκτη για να πω δυό λόγια για να ηρεμήσω το κεφάλι μου και να μπορέσω να αποτυπώσω τις σκέψεις μου με σχετική νηφαλιότητα.
Η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία καταστρέφει με επιταχυνόμενους ρυθμούς την τελευταία επίφαση λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας στον παγκοσμιοποιημένο μας πλανήτη. Μοιάζει ότι ξεκίνησε από την Ελλάδα, που προφανώς έχει παραμείνει ζυμωτήριο, όπως πάντα υπήρξε.
Σήμερα πλέον καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη η επανα-διεκδίκηση της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η δημοκρατία δεν αποτελεί μία εφάπαξ κατακτηθείσα κοινωνική συνθήκη, αλλά μία διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία, ένα ταξίδι προς την Ιθάκη της όσμωσης της οικονομίας με την πολιτική για την επίτευξη μίας αυθεντικής οικονομικής δημοκρατίας.
Μίας δημοκρατίας, όπου ισχύει το δικαίωμα στην απόφαση ή που έστω επιτρέπεται αυτό το δικαίωμα να διεκδικείται με αγώνα θεμελιωμένο σε επιχειρήματα.
Δικαίωμα του λαού να αποφασίζει τι θα παράγει, για ποιόν θα το παράγει, που θα το παράγει και πώς θα το παράγει. Μόνον έτσι έκαστος εξ ημών θα υπερβεί την ταυτότητα του εργαζόμενου δούλου και θα κερδίσει την ταυτότητα του πολίτη, που συμμετέχει στην παραγωγή, συναποφασίζοντας τα παραπάνω.
Σημαντική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι, το δικαίωμα εκάστου να μην περιορίζει το δικαίωμα των υπολοίπων μελών της μεγάλης μας ανθρώπινης κοινότητας.
Δεν πρόκειται για την «ιδανική πολιτεία», αλλά για το «διαρκές ταξίδι» μέσα από τις συμπληγάδες
των εμποδίων του δυστυχώς ολιγαρχικού πλέον οικονομικού συστήματος και
των συλλογικών μας αντιφάσεων.
Το «ταξίδι» του 21ου αιώνα μόλις άρχισε και ίσως αυτό αποτελεί και το μοναδικό θετικό σημάδι της κρίσης, που κινδυνεύει να καταστρέψει ό,τι οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν μετά την τραγωδία του δεύτερου μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα.
Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας, καλούνται να μας οδηγήσουν σαν καλοί καπετάνιοι με νηφαλιότητα στο «ταξίδι» προς την Ιθάκη και όχι να μας ζητούν να φωνάξουμε μαζί «σταματήστε την βάρκα να κατέβουμε», ενώ η θάλασσα ξερνά την αγριάδα της και οι καρχαρίες έχουν βγάλει δόντια.
Απ' έξω το βουητό της οργής έχει πάλι θεριέψει και κλείνω το παράθυρο, γιατί με ενοχλούν τα δακρυγόνα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας που θα μας έκανε Δανία του Νότου. Τρομάρα μας .....
Σκέψου τι θα γινόταν αν έτσι κυβερνούσε ο Καραμανλής....
http://www.parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου