Κίνηση με μεγάλη συμβολική αξία...

 

«O Καναδάς αναγνωρίζει το κράτος της Παλαιστίνης και προσφέρει τη συνεισφορά του για την οικοδόμηση της ελπίδας για ένα ειρηνικό μέλλον τόσο για το κράτος της Παλαιστίνης όσο και για το κράτος του Ισραήλ»...Με αυτή τη δήλωση ο πρωθυπουργός του Καναδά Μαρκ Κάρνεϊ έκανε χθες τυπικά τη χώρα του την πρώτη της ομάδας της G7 που αναγνώρισε ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Λίγο αργότερα, θα ακολουθούσαν η Αυστραλία και η Βρετανία, σε μια Κυριακή με μεγάλη συμβολική σημασία για τον παλαιστινιακό αγώνα.

Την ώρα που η γενοκτονική κυβέρνηση του Ισραήλ σφυροκοπά ανελέητα την Πόλη της Γάζας -μέχρι χθες το βράδυ οι νεκροί του Σαββατοκύριακου ξεπερνούσαν τους 80-, έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ αναγνωρίσεων που, αν μη τι άλλο, συνιστά διπλωματικό πλήγμα για το Ισραήλ και τον ισχυρό προστάτη του, Ντόναλντ Τραμπ, στο πλαίσιο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ξεκινά σήμερα στη Νέα Υόρκη.

Χθες ήταν τρεις από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να ακολουθήσουν η Γαλλία, η Πορτογαλία, η Μάλτα και το Λουξεμβούργο και ενδεχομένως κι άλλοι. Υπολογίζεται ότι συνολικά περισσότερα από 150 από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ θα έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης ώς το τέλος της εβδομάδας. Σε αυτά δεν θα συγκαταλέγονται η Γερμανία του Μερτς και η Ιταλία της Μελόνι, που έχουν δηλώσει ξεκάθαρα την αντίθεσή τους, καθώς και η Ιαπωνία, η οποία φαίνεται πως δεν θέλει να δυσαρεστήσει τις ΗΠΑ (για την Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη ούτε λόγος).

«Η Αυστραλία αναγνωρίζει τη νόμιμη και μακροχρόνια επιθυμία του λαού της Παλαιστίνης για ένα δικό του κράτος», δήλωσε χθες ο πρωθυπουργός της χώρας Αντονι Αλμπανέζε. Αλλά η αναγνώριση με το μεγαλύτερο συμβολικό βάρος ήρθε από τη Βρετανία, την πρώην αποικιοκρατική δυνάστη του γεωγραφικού χώρου που ορίζουμε ως Παλαιστίνη και σε πολύ μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για το σημερινό χάλι στη Μέση Ανατολή.

«Σήμερα, για να αναβιώσουμε την ελπίδα για ειρήνη μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, καθώς και τη λύση των δύο κρατών, το Ηνωμένο Βασίλειο αναγνωρίζει επίσημα το κράτος της Παλαιστίνης». Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε την ανακοίνωσή του ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ. Για να «χρυσώσει το χάπι» προς το Ισραήλ ξεκαθάρισε πως η Χαμάς δεν πρέπει να έχει θέση στην κυβέρνηση ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους, ενώ εξήγγειλε κυρώσεις για κάποια ηγετικά στελέχη της οργάνωσης «μέσα στις ερχόμενες εβδομάδες».

Οργισμένη απάντηση

Εχει τη σημασία της η στροφή του Στάρμερ, ο οποίος κατά την προεκλογική εκστρατεία πέρυσι, αλλά και το πρώτο διάστημα της θητείας του είχε προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια με την ανισομερή φιλοϊσραηλινή στάση του. Σύμφωνα με αρκετές εκτιμήσεις, ο Εργατικός Στάρμερ υποχώρησε τόσο απέναντι στην πίεση των βουλευτών του, με τουλάχιστον το ένα τρίτο εξ αυτών να απαιτούν δριμεία καταδίκη του Ισραήλ και την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, όσο και στην πίεση από την ολοένα φθίνουσα εκλογική ή εν δυνάμει εκλογική του βάση.

Η απάντηση του Ισραήλ ήρθε γρήγορα και ήταν οργισμένη. «Προσφέρετε μια τεράστια επιβράβευση στην τρομοκρατία, είπε σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα ο Νετανιάχου απευθυνόμενος στους τρεις ηγέτες, τονίζοντας πως «δεν θα υπάρξει ποτέ» παλαιστινιακό κράτος. «Ενα κράτος τζιχαντιστών στα σύνορα του Ισραήλ ΣΗΜΕΡΑ θα απειλήσει τη Βρετανία ΑΥΡΙΟ», έγραψε στο «Χ» με αποδέκτη τον Κιρ Στάρμερ.

Ολα καλά μέχρι εδώ, αρκεί να μην παραμείνουμε στους συμβολισμούς, όπως προειδοποιούν αρκετοί. Ο Κρίστιαν Μπένεντικτ, υπεύθυνος διαχείρισης κρίσεων του βρετανικού παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, καλωσόρισε την εξαγγελία του Στάρμερ, πρόσθεσε όμως ότι αυτή θα παραμείνει μια «κούφια κίνηση» αν η βρετανική κυβέρνηση δεν αναλάβει εντονότερη δράση για να σταματήσει η γενοκτονία του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων.

«Η αξία της αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους παραμένει προς το παρόν συμβολική», είπε στην Washington Post ο Γιόσι Μέκελμπεργκ από το Chatham House, ένα λονδρέζικο think tank. «Αν δεν ακολουθήσουν επιπλέον εξειδικευμένα μέτρα πίεσης προς το Ισραήλ -όπως ο περιορισμός στην πώληση όπλων, η επιβολή κυρώσεων σε άτομα και οργανισμούς ή η περιστολή του εμπορίου- η αναγνώριση ενδεχομένως να απομονώσει περαιτέρω το εβραϊκό κράτος, αλλά δεν θα κλονίσει την ακροδεξιά κυβέρνησή του».