18.10.20

Ο Παύλος Φύσσας έκανε το καθήκον του...


Είναι η σειρά μας... 

Η 7η Οκτωβρίου του 2020, είναι μια ιστορική ημέρα. Είναι μια ιστορική ημέρα, όχι μόνο γιατί... όλη η ελληνική κοινωνία 5,5 χρόνια τώρα, που διήρκησε η δίκη, κρατούσε την ανάσα της και ζητούσε δικαίωση στο όνομα του Παύλου Φύσσα. Είναι μια ιστορική μέρα, γιατί οι δημοκρατικές δυνάμεις όλου του πολιτικού φάσματος, φώναξαν και ζήτησαν με τρόπο βροντερό, την καταδίκη των ναζιστών δολοφόνων. Και ναι, τα κίνητρα ορισμένων, ίσως είναι προσχηματικά. Αναφέρομαι, κυρίως, σε εκείνους που με το δικό τους τρόπο υιοθέτησαν τη «θεωρία των δύο άκρων» και εξέθρεψαν το φίδι του ναζισμού, που βρήκε πρόσφορο έδαφος πατώντας στην πατριδοκαπηλία, στην έξαρση των κοινωνικών ανισοτήτων, στο μίσος για τον διαφορετικό και τον ανίσχυρο. Μίσος, που καλλιεργήθηκε εδώ και δεκαετίες στην καρδιά της ελληνικής κοινωνίας και ξετρύπωσε μέσα από τις πιο σκοτεινές μέρες της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού. Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους και θα συνεχίσουμε να τα αναδεικνύουμε. 

Το δημοκρατικό και αντιφασιστικό κίνημα, από την μια άκρη της γης στην άλλη, με κάθε πρόσφορο μέσο, σηκώνεται ψηλά στις μύτες για να φωνάξει, ότι η θυσία του Φύσσα, η θυσία του Σαχζάτ Λουκμάν, ο αγώνας των μελών του ΠΑΜΕ, των κατατρεγμένων Αιγύπτιων αλιεργατών και τόσων άλλων, που βίωσαν τη μισαλλόδοξη ναζιστική βία, είναι η αρχή, που έγινε για να στείλουμε τις δυνάμεις του σκοταδιού πίσω στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο Παύλος Φύσσας με το αίμα του χάραξε εκείνη την κρίσιμη γραμμή, ανάμεσα στην ελευθερία και την τυραννία. Τη γραμμή, που χωρίζει τον αγώνα, από την αδιαφορία, τη γραμμή, που οπλίζεται με τη γνώση ότι, δεν γίνεται το δίκιο να υποχωρεί μπροστά στο άδικο. Ο Φύσσας δεν χάρισε στους φασίστες ούτε μια σπιθαμή γης, τους αντιμετώπισε με τα χέρια του και τη φωνή του, όταν εκείνοι κράδαιναν τα λοστάρια και τα μαχαίρια. Και τους νίκησε! Όπως συνέχισε να τους νικάει, μετά την ηρωική του θυσία, η μητέρα του, Μάγδα. Η Μάγδα που τον ανείπωτο πόνο της για το σπλάχνο της, τον μετέτρεψε σε ένα ποτάμι αγάπης και αλληλεγγύης, που πάντοτε πνίγει τους αυτουργούς εγκλημάτων κατά των αδύναμων και των κατατρεγμένων. Γιατί τελικά αυτό κέρδισε ο Φύσσας με τη θυσία του. Ένα καλύτερο κόσμο για εκείνους που μείναμε πίσω. Ο Φύσσας το έκανε το καθήκον του λοιπόν. Είναι πλέον η σειρά μας...

Διονύσης Καλαματιανός
left.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: