2.4.19

Η υπερφίαλη και αυτοδοξαζόμενη παρουσία...



...ενός ηγέτη του «μεσαίου χώρου»...

Από την εποχή που εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή ο Ευάγγελος Βενιζέλος με ένα πολιτικό λόγο που θα μπορούσε να αφορά κάθε πολιτικό κόμμα -δημοκρατία, πατρίδα, εθνικό συμφέρον και μπλα μπλα- ήταν σαφές πως θα...
ήταν πάντα σε λάθος κόμμα. Κι έτσι αφού έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ -και παρολίγον πρωθυπουργός- έσπευσε να προσαρμόσει τα κόμμα στα δικά του μέτρα.

Το αποτέλεσμα ήταν με 1% λιγότερο από το 4% να είναι ηγέτης μεν, αλλά του εξωκοινοβουλευτικού …Κέντρου. Παραιτήθηκε μεν, αλλά δεν εγκατέλειψε την μεγαλομανία που τον οδηγεί να λέει πράγματα όπως «κάποιος πρέπει να με ευχαριστήσει» σαν έναν εθνικό σωτήρα, αυτόκλητο και μάλλον υπεράνω κομμάτων: αν δεν το καταλάβετε ο Βενιζέλος -με αυτή την περισπούδαστη ρητορική που χωράει παντού- είναι υπεράνω των θεσμών γιατί είναι ο ίδιος θεσμός. Αυτός, το εγώ κι ο …εαυτός του.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πήγε στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ και μίλησε κιόλας -μόνο που η ομιλία του αφορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και μόνο. Φαίνεται πως άκουσε πως πολλοί είναι αυτοί που λένε όχι στην συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία και με ένα λόγο παραινετικό και προειδοποιητικό έθεσε στο συνέδριο ένα κουίζ: 

«Κυβέρνηση ΝΔ, κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού ή οικουμενική που θα νομιμοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ»;

Την απάντηση την έδωσε -φυσικά!- ο ίδιος. Όχι και στα τρία. Το μόνο που μένει -και δεν είπε- είναι …κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΚΙΝΑΛ- με τον ίδιο φυσικά σε ένα βασικό ρόλο.  Όχι απαραίτητα υπουργού ή αντιπροέδρου- όσο του ιδεολογικού καθοδηγητή μιας συμμαχίας για την υπεράσπιση του αστικού καθεστώτος απέναντι στην ύβρι του ΣΥΡΙΖΑ...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Λακόπουλου, πατήστε εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια: