Ακόμα και λίγο πριν την έναρξή του, είχε μια οσμή βραδυφλεγούς καύσεως που θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε κάποιου είδους έκρηξη αν...
το επέτρεπαν οι περιστάσεις, ο χθεσινός αγώνας Σερβίας – Ελβετίας.
Το διέβλεπε κανείς από το κοντράστ κατά την ανάκρουση των εθνικών ύμνων ανάμεσα στην πώρωση των Σέρβων παικτών (ο Μίτροβιτς ειδικά έμοιαζε να βρίσκεται σε κατάσταση εθνικής έκστασης) και την τυπική στάση προσοχής των αντιπάλων τους που εκπροσωπούσαν μια χώρα η οποία μας χαλάει τη μισή διασκέδαση, που είναι η φιλοπαίγμων ενασχόληση με τα εθνικά στερεότυπα κάθε χώρας.
Ποιος μπορεί να φέρει στο μυαλό του έναν χαρακτηριστικό Ελβετικό ανθρωπότυπο; Τι εκπροσωπεί ακριβώς μια χώρα που είναι γνωστή κυρίως για την ουδετερότητα, τα ρολόγια, το avant-pop ντουέτο των Yello και τις τράπεζες που πάει ο ξένος «κοσμάκης» τα λεφτά του για να μην τα δηλώσει στη χώρα του;
Πολλοί σοκαρίστηκαν πληροφορούμενοι ότι συνέβησαν περιστατικά έντονης πολιτικής θερμότητας στον συγκεκριμένο αγώνα (ή και σε οποιονδήποτε αγώνα συμμετείχε η «αόρατη» Ελβετία). Μάλλον δεν γνώριζαν ότι στην ενδεκάδα των Ελβετών υπήρχαν και τρεις παίκτες Αλβανικής (Κοσοβάρικης) καταγωγής, οι δύο εκ των οποίων (ο Τσάκα και ο Σακίρι) σκόραραν, ανατρέποντας το προβάδισμα των Σέρβων, και κατόπιν πανηγύρισαν ενώπιον εκατομμυρίων τηλεθεατών σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον αητό – έμβλημα της αλβανικής σημαίας.
Διαβαστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου