Από το απόγευμα της Τετάρτης είμαι υπέρ τού VAR περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γιατί δίχως αυτό δεν θα μετρούσε το καθαρό και καθοριστικό πρώτο γκολ των ...Νοτιοκορεατών και μπορεί να συνεχίζαμε να απολαμβάνουμε το Μουντιάλ φορτωμένοι με την ογκώδη γερμανικό εγωισμό –ίσως και ώς τον τελικό.
Ο αποκλεισμός της Γερμανίας είναι η χαρά της Ευρώπης –τουλάχιστον της Νότιας και, ένα ακόμα τουλάχιστον, της πλειονότητας των πολιτών της.
Οι Γερμανοί στην κατάκτηση του προηγούμενου Μουντιάλ, το 2014, δεν ήταν μόνο επηρμένοι και προσβλητικοί κατά των Αργεντινών στη φιέστα του Βερολίνου για την επιτυχία τους, ήταν και χυδαίοι σε βαθμό αλητείας στην περίπτωση του άριου Μίλερ που είπε μπροστά στην κάμερα σε μια νεαρή ρεπόρτερ: «Εμείς είμαστε πρωταθλητές Κόσμου, βάλτε το χρυσό παπούτσι στον κώλο σας».
Και μόνο γι΄ αυτό, μόνο γι΄ αυτόν, η χαρά είναι μεγάλη για τον αποκλεισμό τους. Χώρια που έγινε κομμάτια η μεγάλη, συνεχώς αναπαραγόμενη, μπούρδα του Λίνεκερ, ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα που παίζεται από είκοσι δυο παίκτες και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Να που στο τέλος η Kia νίκησε τη Μερσεντές.
ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΑ! Θυμήθηκα τη βαθιά ικανοποίηση που ένιωσα σε τούτο το μπλογκ με τον αποκλεισμό των Γερμανών από τους Ιταλούς στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012 με τις γκολάρες του Μπαλοτέλι. Όχι, δεν έκλαψα που έκλαψαν «Οι θλιμμένες Γερμανίδες βλαχοπούλες» (που έδιναν το φολκλορικό τους χρώμα στις κερκίδες) όπως ήταν ο τίτλος του γεμάτου ηδονική κακεντρέχεια σχολίου μου. Το οποίο μπορείτε να δείτε πατώντας στα μπλε γράμματα του λινκ, λίγο πιο πάνω...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου