καθεστωτικός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει εξασφαλίσει άλλη μια πενταετή θητεία ως πρόεδρος της χώρας.
Και μόλις μια ημέρα μετά τις εκλογές έδωσε το στίγμα του. Δηλαδή έδωσε εντολή για νέες εκκαθαρίσεις και διώξεις κάτι που αποτελεί την πρακτική του από το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016.
Με τη νίκη του, ο Ερντογάν μπορεί να παραμείνει πρόεδρος για δύο επιπλέον θητείες, μέχρι το 2028. Μπορεί ακόμη να ακολουθήσει το πρότυπο του Ρώσου πρόεδρου και να ανταλλάξει μια θητεία με κάποιον έμπιστο, να κάνει δηλαδή μια θητεία στην πρωθυπουργία και να βάλει ξανά υποψηφιότητα το 2033 ή αργότερα.
Η μεγάλη νίκη των εκλογών αυτών για τον ίδιο είναι ότι ο Ερντογάν έχει πλέον εξαιρετικά διευρυμένες προεδρικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, σχεδίασε το συνταγματικό νόμο έτσι ώστε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του μία από τις ισχυρότερες προεδρίες στη σύγχρονη τουρκική ιστορία. Και παρόλο που θεωρητικά υπάρχουν ακόμη έλεγχος στην εξουσία του στην πραγματικότητα είναι λίγα αυτά που μπορούν να γίνουν για να μπλοκάρουν την ατζέντα του ή αυτή του κόμματός του AKP.
Μεταξύ άλλων, ο Ερντογάν έχει τώρα την εξουσία να κυβερνάει με διατάγματα, να διορίζει τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, να γράφει τον προϋπολογισμό και να διορίζει τους δικαστές της Τουρκίας. Και η αντιπολίτευση δεν μπορεί πια να μαζέψει ούτε τις 360 απαραίτητες βουλευτικές ψήφους για τη διερεύνηση της προεδρίας του Ερντογάν, ούτε τις 400 ψήφους που χρειάζονται για να τον στείλουν το ανώτατο δικαστήριο της χώρας.
Ωστόσο εξακολουθεί να υπάρχει κάποιος έλεγχος στην εξουσία του. Σύμφωνα με μια ανάλυση του Stratfor, δεν μπορεί να κάνει νέες εκλογές χωρίς την υποστήριξη των τριών πέμπτων του κοινοβουλίου (360 βουλευτές) και το κοινοβούλιο εξακολουθεί να είναι αρμόδιο για την έγκρισή του προϋπολογισμού του προέδρου. Τώρα που έχουν κερδίσει τις εκλογές ο Ερντογάν και το AKP έχουν υπαινιχθεί ότι θα χαλαρώσουν τους κανονισμούς της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που ισχύουν αυτήν την περίοδο στη χώρα. Αν κι αυτό θα ευχαριστήσει την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση θα μπορούσε σίγουρα να επαναλάβει την επιβολή της.
Πώς διαμορφώνεται η πολιτική σκηνή
Στο εσωτερικό, η αντιπολίτευση και οι ακτιβιστές παραμένουν επιφυλακτικοί για τον έλεγχο που ασκεί το AKP στους τομείς των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της ασφάλειας και την ικανότητά του να τα χρησιμοποιήσει για να εξασφαλίσει πολιτικές νίκες. Εξάλλου παρά την εντυπωσιακά ενωμένη αντιπολίτευση, το στρατόπεδο κατά του Ερντογάν δεν μπόρεσε να κερδίσει αρκετή δυναμική για να ανατρέψει τον Τούρκο πρόεδρο. Ένα πολύ υψηλό ποσοστό συμμετοχής (87%) έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του AKP και ο Ερντογάν εξασφάλισε μια νίκη στον πρώτο γύρο με 52,38%, όπως ανακοίνωσε το κυβερνητικό στρατόπεδο. Το αποτέλεσμα αυτό δεν ήρθε χωρίς τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης για νοθεία.
Στο κοινοβούλιο, το AKP του Ερντογάν αποδυναμώθηκε ελαφρώς και κατέχει 295 έδρες. Έξι λιγότερες από την πλειοψηφία των 301 εδρών που χρειάζεται για να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Αυτό σημαίνει ότι τώρα πρέπει να στηριχθεί στον συνασπισμό με το υπερεθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα MHP των Γκρίζων Λύκων για να κυβερνήσει και να προωθήσει την ατζέντα του. Το ακροδεξιό MHP πήγε ιδιαίτερα καλά στις εκλογές, κερδίζοντας 49 έδρες και απέδειξε ότι πολλοί Τούρκοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν μια εθνικιστική κυβέρνηση. Αυτό με τη σειρά του, σημαίνει ότι η συμμαχία ΑΚΡ - ΜΗΡ είναι δυνατή. Επίσης σημαίνει ότι το MHP βρίσκεται σε θέση να επηρεάσει το κοινοβούλιο και να ρυθμίζει αποφάσεις.
Η επόμενη μέρα
Η αποδοχή του MHP καθώς και η εμφάνιση ενός νέου εθνικιστικού κόμματος στο κοινοβούλιο - πρόκειται για το Καλό Κόμμα - δείχνει ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να ενισχύει την εθνικιστική πολιτική της τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Μέρος της συνεχιζόμενης αποδοχής του Ερντογάν είναι το πατριαρχικό του μήνυμα που έχει στο επίκεντρο την ασφάλεια.
Η κυβέρνηση του Ερντογάν είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να κινείται εναντίον των Κούρδων τόσο στην Τουρκία, όσο και στην Συρία και το Ιράκ. Αν και το κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) κατάφερε να μπει στη Βουλή, οι νέες εξουσίες του Ερντογάν και η ισχυρή εθνικιστική βάση στήριξής του στο κοινοβούλιο αναιρεί σε μεγάλο βαθμό αυτή τη νίκη σε πρακτικό επίπεδο.
Η νίκη του Ερντογάν και του AKP δίνουν επίσης στο κυβερνών κόμμα την πολιτική ικανότητα να υπονομεύσει περαιτέρω το κίνημα του Γκιουλέν στο εξωτερικό. Έχει ήδη ξεκινήσει τον πόλεμο εν μέρει μέσω της κρατικής διεύθυνσης θρησκευτικών υποθέσεων που κάποτε ήταν φέουδο των Γκιουλενιστών. Πλέον θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να κινηθεί εναντίον των Γκιουλενιστών και να καταστήσει την Τουρκία αρχηγό του σουνιτικού κόσμου.
Τα οικονομικά προβλήματα
Η νίκη στις εκλογές δεν έλυσε όλα τα προβλήματα του AKP. Τελικά ούτε η τροποποίηση του συντάγματαος μπορεί να λύσει πολλά από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Η επισημοποίηση της εξουσίας του Ερντογάν θα θέσει σε δοκιμασία τις σχέσεις της Άγκυρας με τους εξωτερικούς συμμάχους και εταίρους, ιδιαίτερα στην Ευρώπη που είναι ο πιο σημαντικός προορισμός των εξαγωγών και μεγάλη πηγή επενδύσεων στην Τουρκία.
Έχοντας σχεδόν εξ ολοκλήρου τον έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του τομέα ασφάλειας της χώρας, ο Ερντογάν θα υπόκειται σε ακόμη λιγότερη εποπτεία από πριν. Και έχει την εξουσία να επιβάλει μονομερώς πολιτικές ακόμη κι αν αυτές ξεπερνούν τις νόρμες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ευρώπης.
Παρόλα αυτά, ακόμα και αν αντιμετωπίσει κάποια αυξημένη ένταση με την Ευρώπη, η τουρκική κυβέρνηση θα συνεχίσει να εστιάζει στην επιδίωξη επενδύσεων (χρησιμοποιώντας τη λίρα όποτε αυτό είναι απαραίτητο) προσπαθώντας να σταθεροποιήσει την οικονομία της. Τα δυο σημαντικότερα προβλήματα της κυβέρνησης είναι η χαμηλή αξία του νομίσματος και τα υψηλά ποσοστά του πληθωρισμού. Οι αξιωματούχοι, όπως ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας, θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα και παράλληλα να αντιμετωπίσουν την αδιαφορία του Ερντογάν να αυξήσει τα επιτόκια.
Μια κυβέρνηση του ΑΚΡ υπό την ηγεσία του Ερντογάν είναι κάτι με το οποίο οι Τούρκοι είναι βαθιά εξοικειωμένοι αφού αυτή είναι η κυβερνητική σύνθεση της χώρας κατά τα τελευταία 16 χρόνια, από την πρώτη κοινοβουλευτική νίκη του κόμματος το 2002. Η τελευταία νίκη διατηρεί το status quo, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό για την οικονομική κατάσταση της Τουρκίας...
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου