Ο απόλυτος παραλογισμός: τι γίνεται όταν ο υποτιθέμενος θεματοφύλακας των ανθρώπινων δικαιωμάτων –όπως θέλει να...επαίρεται πως είναι η Ε.Ε.– συνάπτει συμφωνίες κατάφωρης παραβίασής τους; Για ποιο λόγο η χώρα μας δέχεται τη μετατροπή των νησιών της σε απέραντα στρατόπεδα κράτησης, παρανόμως, στερώντας από τους ανθρώπους που κατά τα άλλα δικαιούνται προστασίας τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια; Και γιατί ξοδεύονται μυθώδη ποσά για τη φύλαξη, όπως έχει βαφτιστεί η υποδοχή τους, αντί να δίνονται προκειμένου να εξασφαλίζεται μια ανθρώπινη διαβίωση στους ευάλωτους ανθρώπους που έχουν φύγει από τη φρίκη του πολέμου, ρισκάροντας τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους για να βρεθούν εγκλωβισμένοι στην απελπισία;
Ο λόγος για τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας που συμπλήρωσε έναν χρόνο εφαρμογής: Χθες δέκα οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ένωσαν τις φωνές τους για να καταγγείλουν τις επιπτώσεις της στους μετακινούμενους πληθυσμούς, την έκπτωση στα ανθρώπινα δικαιώματα και τον νομικό μας πολιτισμό που συνεπάγεται η εφαρμογή της και απαίτησαν να κλείσουν τα στρατόπεδα στα νησιά, που, ενώ η συμφωνία δεν προβλέπει, ωστόσο διατηρούνται, γιατί εκεί οι πληθυσμοί ελέγχονται «καλύτερα», καθώς κάτι τέτοιο βολεύει αυτούς που υπέγραψαν τη συμφωνία, αλλά όχι τους ανθρώπους που αντιμετωπίζονται λίγο πολύ ως εμπορεύματα προς αποθήκευση ή «εξαγωγή», δηλαδή επιστροφή στην Τουρκία.
Αυτό βέβαια είναι αμφίβολο αν μπορεί να συμβεί με συμβατό τρόπο προς την ελληνική νομολογία, τη στιγμή που ο Αρειος Πάγος έκρινε –στην περίπτωση εξέτασης του αιτήματος έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών– ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Π. Περάκη, που χαρακτήρισε επιπλέον ντροπιαστική για τη χώρα μας την εφαρμογή της συμφωνίας...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου