Αλέξης Τσίπρας: Το νέο (επί)κεντρο...

Γιάννης Τριάντης

Σφίγγα; Όχι ακριβώς. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει προϊδεάσει επαρκώς και ασφαλώς τόσο για την επικείμενη επιστροφή του στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και για το νέο ιδεολογικό του credo, εντελώς διαφορετικό σε σύγκριση με το παρελθόν....

Εντελώς διαφορετικό; Μα ναι! Τα περισσότερα από τα 9 σημεία της Θεσσαλονίκης θα τα προσυπέγραφαν άνετα πολιτικοί σχεδόν όλου του φάσματος. Ήταν μια μελετημένη έκθεση ιδεών με στόχο να καταστεί προσπελάσιμη σε όσο το δυνατόν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Εξάλλου είχε προηγηθεί το μνημειώδες περί δημοκρατικού καπιταλισμού. Μια τροχιοδεικτική βολή για μεταρρυθμίσεις και ανατροπές διαχειριστικής φύσεως, που όντως έχει ανάγκη ο τόπος.

Βέβαια, η χώρα δεν έχει ανάγκη από την ελεημοσύνη των εχόντων –τι εύρημα κι αυτή η… «πατριωτική εισφορά»!– αλλά από καθαρά θεσμικά μέτρα συγκρουσιακής υφής, όπου και όταν απαιτούνται. Έστω με τη ρέγουλα…

CUT: Δεν εκπλήσσουν οι συνεχείς αναφορές του πρώην πρωθυπουργού στον πατριωτισμό. Η συγκεκριμένη ρητορική επιχειρεί μεν να απεμπλέξει την έννοια αυτή από την εθνικιστική της χροιά, αλλά ταυτόχρονα -και μόνη η χρήση της- λειτουργεί άρρητα στην κοινωνία με το ειδικό βάρος του εθνογενούς συμβολισμού.

Πες και κάτι αριστερό…

Ο Νάνι Μορέτι στην ταινία του «Απρίλης» βάζει έναν ακροατή ομιλίας εκείνου του ανεκδιήγητου Μάσιμο Ντ΄Αλέμα να φωνάζει: «Πες και κάτι αριστερό, Ντ΄Αλέμα». Ο Τσίπρας που απέφυγε κάθε αναφορά έστω και στη λέξη Αριστερά κατά την παρέμβασή του στην εκδήλωση του Economist, δεν το χρειάζεται.

Πρώτον, γιατί όπως προείπαμε απευθύνεται πια σε ευρύτερο ακροατήριο που δεν αποκλείει κανέναν -ούτε τους έχοντες- και δεύτερον γιατί γνωρίζει ότι ένας πυρήνας στελεχών της συγκεκριμένης Αριστεράς, και κυρίως των ψηφοφόρων της, τον περιμένει ως μεσσία και παράκλητο.

Είναι ακόμη νωπό στην κοινή μνήμη το υψηλό ποσοστό που κατέκτησε στις εκλογές του 2019, παρά την μνημονιακή συμμόρφωση και τα οδυνηρά για την κοινωνία συμπαρομαρτούντα (υπερφορολόγηση, δέσμευση της κρατικής περιουσίας για… «χίλια χρόνια» και άλλα παρεμφερή).

Όμως ο κόσμος αυτός τον είχε πιστώσει με υπεράνθρωπη θέληση και προσπάθεια να τα καταφέρει -έστω διαχειριστικά- σ΄ ένα ασφυκτικό, δυναστικό περιβάλλον. Η υποστήριξη από την κοινωνία φάνηκε καθαρά μετά την κυβίστηση για το Δημοψήφισμα και παρά την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου, εξίσου επαχθούς με τα προηγούμενα.

Όπως φάνηκε και κατά την αναμέτρηση Κασσελάκη-Αχτσιόγλου: Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησαν τον εξ Αμερικής αερόλιθο γιατί πίστεψαν ότι τον Τσίπρα τον είχαν υπονομεύσει οι αντιφρονούντες, μεθ’ ων και η Αχτσιόγλου, η οποία επομένως έπρεπε να τιμωρηθεί.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...