Δώδεκα δημοτικά ραδιόφωνα έχουν απομείνει σε όλη την Ελλάδα στα οποία απασχολούνται περίπου 200 δημοσιογράφοι. Η ΠΟΕΣΥ επιμένει ακόμη και σήμερα πως μπορεί να βρεθεί λύση "βιωσιμότητας" τους, αν η... κυβέρνηση και οι αρμόδιοι υπουργοί αποδεχθούν τον διάλογο. Και η ίδια η Ομοσπονδία λέει παρακάτω πως οι αρμόδιοι υπουργοί δεν απαντάνε στο αίτημα της για συνάντηση και διάλογο.
Η ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ μετά την άρνηση της κυβέρνησης να συζητήσει τις προτάσεις για τα δημοτικά ραδιόφωνα, έχει το ενδιαφέρον της. Συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία για τους δημοτικούς σταθμούς σε όλη τη χώρα και τον αριθμό των δημοσιογράφων που απασχολούνται. Το καθεστώς σε κάθε δήμο είναι διαφορετικό κι αυτό δυσκολεύει, όπως είναι φανερό τη συζήτησης ενιαίας στάσης και δράσης.
Η ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ:
Τα δημοτικά ραδιόφωνα δημιουργήθηκαν το 1987 ως απάντηση στο κρατικό μονοπώλιο των ερτζιανών, με τον «Αθήνα 9,84» να είναι το «πρώτο ελεύθερο ραδιόφωνο». Ακολούθησαν την ίδια χρονιά, η δημοτική τηλεόραση και τα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, ο «Ξένιος», τα δημοτικά ραδιόφωνα της Λειβαδιάς, της Χαλκίδας, και τα διαδημοτικά ραδιόφωνα της Αττικής «Δίαυλος», «Ράδιο 5»,"9.31Τικ- Τακ στα FM με τη συνεργασία πολλών όμορων δήμων.
Η δημιουργία τους συνέπεσε με την "άνοιξη", όπως χαρακτηρίστηκε τότε, της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Το πείραμα των διαδημοτικών ραδιοφώνων δεν άντεξε και κατέληξε σε αποτυχία στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, κυρίως εξ αιτίας της ασυνεννοησίας των δημάρχων, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη διαφορετική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.
Εικοσιπέντε χρόνια μετά το πρώτο εγχείρημα, μετά την «άνοιξη» ήρθε ο «χειμώνας» για τους εργαζόμενους στα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ: Λουκέτα, απολύσεις, ατομικές συμβάσεις εργασίας, μειώσεις μισθών και τρομοκρατία.
Από τη δίνη αυτή δεν ξέφυγαν όσα δημοτικά ραδιόφωνα απέμειναν, πέφτοντας "θύματα" των περικοπών που υπαγορεύουν το Μνημόνιο και ο Καλλικράτης.
Απέμειναν 12 δημοτικά ραδιόφωνα (4 στην Αθήνα, 3 στην Θεσσαλονίκη, 1 Λάρισα, 1 Βόλο, 1 στη Τρίπολη, 1 στα Γιάννενα, 1 στην Ξάνθη και 1 δημοτική τηλεόραση στη Θεσσαλονίκη), που απασχολούν:
9,84 (Αθήνα) 200 εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων,
εξ αυτών 90 συμβασιούχοι
Ξένιος ( Φυλή) 16 δημοσιογράφους
Κανάλι 1( Πειραιάς) 14 δημοσιογράφους
Θεσσαλονίκη 45 δημοσιογράφους
Λάρισα 3 δημοσιογράφους
Βόλος 5 δημοσιογράφους
Γιάννενα 3 δημοσιογράφους
Τρίπολη 5 δημοσιογράφους
Πρέβεζα 2 δημοσιογράφους
Ράδιο Επικοινωνία (Ν. Ηράκλειο Αττικής) 15 δημοσιογράφους
Ραδιόφωνα που έχουν σιωπήσει επί ένα χρόνο (Ξένιος), καθώς παραμένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι, ραδιόφωνα που απασχολούν ελάχιστους δημοσιογράφους, οι οποίοι μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, ραδιόφωνα που έχουν μεταφερθεί στους δήμους ως υπηρεσίες ειδικού σκοπού, ραδιόφωνα που υπάρχουν ενώ οι εργαζόμενοι υπάγονται σε γραφεία τύπου, ραδιόφωνα των οποίων εκλάπησαν τα μηχανήματα και οι πομποί και οι εργαζόμενοι μετακόμισαν σε γραφεία Τύπου του δήμου, συχνότητες δημόσιες που οι δήμοι τις παραχώρησαν σε ιδιώτες (Ν. Ιωνία Βόλου).
Ραδιόφωνα υποβαθμισμένα, που υπολειτουργούν δημοσιογραφικά και δεν τηρούν τη σύνθεση προσωπικού που επιβάλλει ο νόμος, εργαζόμενοι απλήρωτοι ή εργαζόμενοι που καλούνται να αποφασίσουν μεταξύ απολύσεων και περικοπών. Ιδανικό σκηνικό χάους για να δικαιολογηθεί η επιβολή της τάξης. Μόνο που για την κυβέρνηση "τάξη", σημαίνει συρρίκνωση ή λουκέτα.
Την δεκαετία του 90 τα δημοτικά ραδιόφωνα, παρήγαγαν έργο ουσιαστικό, δίνοντας φωνή στον δημότη αναδεικνύοντας τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, δίνοντας βήμα σε ομάδες πολιτών που ασχολούνταν με την οικολογία, που παρήγαγαν πολιτισμό, φωνές διαφορετικές, εναλλακτικές από τις κυρίαρχες.
Ωστόσο προϊόντος του χρόνου, οι δήμοι "χρησιμοποίησαν" τις συχνότητες μόνο για την προβολή του δημοτικού έργου τους, για την προσωπική προβολή των δημάρχων και για να βολέψουν "ημετέρους".
Σήμερα που ο "Καλλικράτης" έγινε "Προκρούστης", δίνεται η δυνατότητα στα δημοτικά συμβούλια να αποφασίσουν αν θα βάλουν λουκέτο στα ραδιόφωνα κρίνοντας τη βιωσιμότητά τους με οικονομικά και μόνο κριτήρια.
Εμφανίζουν ως δέλεαρ τη μεταφορά των εργαζομένων δημοσιογράφων στους δήμους, αποκρύπτοντας συνειδητά ότι οι δήμοι προχωρούν σε απολύσεις συμβασιούχων, γιατί το "ευαγγέλιο" της τρόικας είναι λιγότερο δημόσιο, λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι δημοσιογράφοι που πρόκειται να μεταφερθούν, θα διατηρήσουν τη δημοσιογραφική τους ιδιότητα, το ειδικό τους μισθολόγιο, τη ασφάλιση τους ή θα μεταταχθούν σε άλλες υπηρεσίες άσχετες με την ειδικότητά τους;
Και οι συχνότητες τι θα γίνουνε; Θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες που καραδοκούν για φθηνό ραδιόφωνο "play list";
Η Π.Ο.Ε.ΣΥ. έχει καλέσει εδώ και 15 ημέρες τους συναρμόδιους υπουργούς σε διάλογο. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Αντ’ αυτού έδωσαν σε δημόσια διαβούλευση την επίμαχη ρύθμιση, στο όνομα του δημόσιου διαλόγου.
Εμείς επιμένουμε στο αίτημα να συναντηθούμε μαζί τους: οι εργαζόμενοι στα δημοτικά ραδιόφωνα και τα σωματεία τους, γιατί:
Τα δημοτικά ραδιόφωνα δεν είναι μόνο συχνότητες. Είναι και άνθρωποι -εργαζόμενοι σε αυτά.
Το μέλλον που τους επιφυλάσσεται δεν μπορεί να είναι η ανεργία. Λύσεις υπάρχουν. Μπορούμε να τις βρούμε μαζί.
greektv-com.blogspot.com
