Καθηλωτικός ο επικήδειος του Αλκίνοου Ιωαννίδη για τον Διονύση Σαββόπουλο...

Mεγάλο πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών για να αποτίσει φόρο τιμής στον σημαντικό τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος κηδεύεται σήμερα στο Α' Νεκροταφείο...

Επικήδειο στη μνήμη του Διονύση Σαββόπουλου εκφώνησαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο σκιτσογράφος και σχεδιαστής των εξωφύλλων του Αλέξης Κυριτσόπουλος, ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, η τραγουδίστρια Δήμητρα Γαλάνη, ο τραγουδιστής Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο σκηνοθέτης Σταμάτης Φασουλής, ο γιος κι ο εγγονός του μεγάλου μουσικοσυνθέτη. 

Ο επικήδειος του Αλκίνοου Ιωαννίδη για τον «δάσκαλό» του Διονύση Σαββόπουλου ήταν καθηλωτικός, συγκινητικός και καταχειροκροτήθηκε από τους ανθρώπους που ήταν μέσα στην μητρόπολη για να «αποχαιρετήσουν» τον μεγάλο συνθέτη. 

«Διονύση Σαββόπουλε, παιδικέ μου ήρωα, η πρώτη μου μεγάλη συναυλία που παρακολούθησα ήταν δική σου την εποχή που δεν πάταγε καλλιτέχνης στην Κύπρο. Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλοι θα ήμασταν και εμείς, υπάρχουμε γιατί προϋπήρξες μας πήρες παιδάκια από το πικ απ τους σπιτιού μας και μας πήγες σε ένα περιβόλι του τρελού γεμάτο τραγούδια»

«Σου άρεσαν οι γιορτές, τα μπουλούκια, τα συμπόσια, οι φιέστες, τα περίμενες σαν παιδάκι που ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα», είπε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. «Μας ανέθρεψες, μας στήριξες, μας ελευθέρωσες. Μαζί με τους αγαπημένους σου δασκάλους, τον Μάνο Χατζηδάκη και τον Τσιτσάνη, ανέδειξες το πολύτιμο, ανέβασες το επίπεδο της χώρας συλλογικά και το επίπεδο του καθενός». Επικαλούμενος τον αδελφό του, που του είπε ότι «ο Σαββόπουλος καταργεί το πένθος», ο Αλκίνοος Ιωαννίδης αναρωτήθηκε: «Γιατί έκλαψα τόσο; Για ποιον; Για σένα ή για μένα;». Παράλληλα, αναφέρθηκε στις αντιφάσεις του, λέγοντας ότι ήταν ένας ασκητής με ακριβά γούστα, ένας αμήχανος σοφός. «Δεν ξέραμε πότε ήσουν ρόλος και πότε ο εαυτός σου».

«Μόνο ένας απείθαρχος θα μπορούσε να φτάσει εκεί που έφτασες. Θέλαμε να σε εξηγήσουμε, ήσουν ανεξήγητος. Στην τελευταία σου συναυλία ήσουν πιο ευάλωτος και πιο σίγουρος από ποτέ», θυμάται. «Ήσουν γεμάτος αντιφάσεις. Ένας συντηρητικός με καρδιά επαναστάτη, ένας λόγιος καραγκιοζοπαίχτης, ένας δύστροπος γέροντας με ψυχή ζαβολιάρικου παιδιού». 

«Ψάχναμε πού να σε κατατάξουμε, πώς να σε καταλάβουμε. Μα τι θέλαμε επιτέλους; Να είσαι προβλέψιμος; Και ποιος τα έγραφε αυτά τα απρόβλεπτα τραγούδια; Σου ζητούσαμε να πειθαρχήσεις στην εικόνα που σου δίναμε. Όμως μόνο ένας απείθαρχος μπορούσε να φτάσει εκεί που έφτασες. Θέλαμε να σε εξηγήσουμε. Ήσουν ανεξήγητος. Στην τελευταία σου συναυλία πιο ευάλωτος και πιο σίγουρος από ποτέ»