Οι δύο ιστορίες φαινομενικά είναι ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά τις συνδέει το χάλι που ζούμε. Και ναι μεν η πρώτη έχει πλάκα και μόνο πλάκα, η δεύτερη αποτελεί τον προσδιορισμό της Ελλάδας, χωρίς την βολική ερμηνεία του πάλαι ποτέ Μωυσή – Μητσοτάκη για τις «χρόνιες παθογένειες»... Είναι η Ελλάδα που θέλει ο Μητσοτάκης.
Στα μαθητικά χρόνια της αθωότητας, αρχές της δεκαετίας του 1970, η δασκάλα μας στο σχολείο ( η κυρία Αναστασία Μαραγκού), μας είχε ζητήσει να πούμε τι φυτό θα ήθελε να καλλιεργήσει ο καθένας από εμάς, ώστε μετά από καιρό να μελετήσουμε πώς αναπτύσσεται.
Παιδιά της υπαίθρου και της ελληνικής επαρχίας, γνωρίζαμε οι περισσότεροι τι θα σπείρουμε για να φυτρώσει γρήγορα. Έτσι οι περισσότεροι προτείναμε φακές, σιτάρι και φασόλια που φυτρώνουν γρήγορα και εύκολα. Όταν ήρθε η σειρά της Βούλας για να πει τι θα σπείρει στη δική της γλάστρα, είπε χωρίς καθυστέρηση: «εγώ κυρία θα σπείρω μια μακαρονιά να βγάλει μακαρόνια να τρώμε».
Η αφέλεια ενός παιδιού 8 χρόνων, που συνθέτει αυτό το ανέκδοτο της μαθητικών μου χρόνων, επανήλθε σήμερα σαν εφιάλτης στην ελληνική πραγματικότητα της άνευ ορίων διαφθοράς. Εδώ είναι η σειρά της δεύτερης ιστορία.
Το 2007, τα Ζωνιανά, το γνωστό πλέον χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου στην Κρήτη, έγινε γνωστό στο πανελλήνιο από το τραγικό γεγονός του τραυματισμού του αστυνομικού Στάθη Λαζαρίδη. Ο νεαρός αστυνομικός ήταν μέλος ενός αποσπάσματος της αστυνομίας, το οποίο θα πραγματοποιούσε έρευνα για ναρκωτικά σε σπίτια του χωριού.
Η καλλιέργεια και το εμπόριο ναρκωτικών, ήταν καλά προστατευμένο στα ορεινά χωριά του Μυλοποτάμου και η Αστυνομία είχε αποφασίσει να βάλει τέλος (έτσι τουλάχιστον έλεγαν) στην ανομία των Ζωνιανών.
Ενώ η ομάδα των αστυνομικών πλησίαζε στο χωριό, δέχθηκε ριπές από αυτόματα όπλα, από κατοίκους των Ζωνιανών οι οποίοι έκαναν επίδειξη δύναμης και έδιναν το μήνυμα ότι τα Ζωνιανά είναι απάτητα και από τα όργανα της νομιμότητας. Ο Λαζαρίδης έπεσε αιμόφυρτος και έμεινε φυτό.
Τις επόμενες μέρες, ειδικές μονάδες της ΕΛΑΣ, στις οποίες συμμετείχαν και οι ΕΚΑΜ, σχεδόν κατέλαβε το χωριό, άρχισε να κάνει συλλήψεις και να κάνει έρευνες σε σπίτια και σε κατοίκους, που πολλές φορές ήταν σε εξευτελιστικά επίπεδα.
Κάλυπτα τότε για το Mega την «επιχείρηση Ζωνιανά» και ήμουν αυτόπτης μάρτυρας περιστατικών που αστυνομικοί, ξεβράκωναν κυριολεκτικά κάτι τύπους, που μέχρι εκείνη την ώρα κόμπαζαν ότι είναι οι αετοί των βουνών, και τους υπέβαλαν σε εξευτελιστική έρευνα.
Τα δελτία ειδήσεων, μετέδιδαν εικόνες από τα Ζωνιανά, ενώ διάφοροι δημοσιογράφοι, αναλυτές και πρωτίστως εκπρόσωποι του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, διαβεβαίωναν ότι θα μπει τέλος στο άβατο των Ζωνιανών. Οι κάτοικοι του Μυλοποτάμου παρουσιάζονταν συλλήβδην ως εγκληματίες με προδιάθεση στην παραβατικότητα και το έγκλημα.
Πώς όμως είχε ξεκινήσει ο κύκλος των Ζωνιανών; Σχεδόν όλοι έλεγαν την ίδια ιστορία. Στα Ζωνιανά όπου φυτρώνει μόνο ρίγανη, οι κομματάρχες τότε του Γιάννη Κεφαλογιάννη (του αποθανόντα υπουργού) έπαιρναν επιδοτήσεις, δηλώνοντας στρέμματα με καλλιέργειες που ήταν αδύνατο να υπάρχουν στην περιοχή.
Όταν έγιναν κάποιες προσπάθειες ελέγχου των εικονικών καλλιεργειών, έπεσαν τα τηλεφωνήματα και όλα έληξαν άδοξα. Το αποτέλεσμα ήταν τα στρέμματα με τα βράχια να συνεχίσουν να δηλώνονται ως καλλιέργειες και να ανοίξει ο κύκλος των ενδιαφερόμενων που συμμετείχαν στην απάτη.
Με αυτά και με αυτά, φοβάμαι μην ανοίξω καμία μέρα το Documento και διαβάσω ότι στα Ζωνιανά φύτρωσαν μακαρονιές, για τις οποίες η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξασφάλισε επιδότηση ΟΠΕΚΕΠΕ στην εκλογική της πελατεία. Η φίλη μου η Βούλα, τώρα δικαιώνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου