Η χορηγία της Αντιπολίτευσης...

του Γιάννη Τριάντη...

Η ματωμένη υπόθεση των Τεμπών – έγκλημα και άγος μαζί – εκθέτει ανεπανόρθωτα πρωτίστως την σημερινή κυβέρνηση σε διαχειριστικό επίπεδο, τόσο για την κατάσταση των σιδηροδρόμων όσο και για την διαχείριση του οδυνηρού γεγονότος... Όμως δεν αφήνει στο απυρόβλητο παρελθούσες κυβερνήσεις.

Το αίτημα για δικαιοσύνη δεν αντανακλά μονάχα την αυτονόητη αξίωση των οικογενειών που θρηνούν τους ανθρώπους τους να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά συνιστά πάνδημη απαίτηση και κραυγή.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις αντιφάσεις, τις δολιχοδρομίες και τους εν γένει χειρισμούς των κυβερνώντων, ειδικά από την πρώτη στιγμή του δυστυχήματος μέχρι την διαμόρφωση υπερασπιστικής γραμμής στον δρόμο για την δικαστική διερεύνηση και την απόδοση δικαιοσύνης.

Στην άκρη επίσης και οι αναπόφευκτες ενστάσεις και αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, επειδή – και από τις δύο πλευρές- έχουν τα πάντα ειπωθεί, σχολιαστεί και αναλυθεί. Η επαναληπτική υπόμνηση δεν είναι πάντοτε μήτηρ μαθήσεως, γιατί συχνά ενισχύει και «επιδοτεί» τη σύγχυση.

Ας έρθουμε στο κορυφαίο, το μείζον, το ιλιγγιώδες- την παραπομπή του πρωθυπουργού για «έσχατη προδοσία», όπως διατυπώνεται στην πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού και υιοθετήθηκε από κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης...

Διαβάστε περισσότερα εδώ