«Ο Επαναστατικός Αγώνας αναλαμβάνει την ευθύνη για την ένοπλη επίθεση στις 5 Γενάρη εναντίον αστυνομικών των ΜΑΤ που φρουρούσαν το υπουργείο πολιτισμού στα Εξάρχεια, ως απάντηση στην άνανδρη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Επίσης, αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίθεση στις 23 Δεκέμβρη εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ στο Γουδή».
Με αυτόν τον πρόλογο ο Επαναστατικός Αγώνας αναλαμβάνει την ευθύνη για τις δύο επιθέσεις που όλες αυτές τις μέρες όλοι ήταν βέβαιοι ότι η συγκεκριμένη οργάνωση έχει όντως πραγματοποιήσει. Επιπροσθέτως στο μοναδικό...
υστερόγραφο της εντεκασέλιδης πυκνογραμμένης προκήρυξής του, την οποία θα διαβάσετε ολόκληρη στις σελίδες 23 - 25 και 40 - 43, αναλαμβάνει «την ευθύνη για την τοποθέτηση του εκρηκτικού μηχανισμού στα γραφεία της πολυεθνικής πετρελαϊκής Shell στο Π. Φάληρο στις 24 του περασμένου Οκτώβρη». Η προκήρυξη αυτή διαφέρει σημαντικά από τις παλαιότερες σε μια σειρά σημεία, τα οποία αποκαλύπτουν κάποιες νέες πλευρές συγκριτικά με όσα γνωρίζαμε για την οργάνωση τόσο από τις προηγούμενες επιθέσεις όσο και – κυρίως – από τις προκηρύξεις της. Είναι άλλωστε κοινή παραδοχή ότι κάθε της εμφάνιση προσθέτει κάτι νέο τόσο ως προς τις μεθόδους όσο και ως προς το ύφος γραφής.
Επίθεση στην αστυνομία
1 Κατ’ αρχάς περιέχει πολλαπλές «προειδοποιήσεις» προς την ΕΛ.ΑΣ. και τους αστυνομικούς, κάτι όμως το οποίο έχουμε δει και σε προηγούμενα κείμενά της, ειδικά σε αυτό που συνόδευσε την επίθεση στο τμήμα του Περισσού. Επομένως εδώ δεν υπάρχει... «είδηση».
2 Ύστερα από έναν μακρύ κατάλογο «θυμάτων της κρατικής τρομοκρατίας» και αστυνομικών που δεν καταδικάστηκαν, διαβάζουμε μια ευθεία απειλή: «Ο δολοφόνος Κορκονέας δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση και είμαστε βέβαιοι ότι τελικά θα είναι μικρής χρονικής διάρκειας η παραμονή του στη φυλακή. Τον περιμένουμε σύντομα κοντά μας...».
3 Γίνεται εκτενής αναφορά στις «αναρίθμητες δολοφονίες Ελλήνων και ξένων κοινωνικά απόκληρων», «βασανισμούς μεταναστών» κ.λπ. από αστυνομικούς, λιμενικούς και συνοροφύλακες.
4 Εξ ίσου εκτενής είναι η αναφορά, πρώτη φορά με τόσες λεπτομέρειες, στην επίθεση έξω από το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά και πρώτη φορά με τόσο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς («οπλισμένες "κότες"», «ριψάσπιδες που τρέχουν να κρυφτούν», «άνανδροι και δειλοί») για τους αστυνομικούς των ΜΑΤ, καθώς η οργάνωση υποστηρίζει ότι οι αστυνομικοί που είχε απέναντί της δεν ανταπέδωσαν τα πυρά ενώ μπορούσαν!
5 Απορρίπτει όλα τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής περί εντοπισμένων «βασικών υπόπτων» και κλοιού για τα μέλη του Ε.Α. χαρακτηρίζοντάς τα μέσο εφησυχασμού των... Αμερικάνων!
6 Προκαλεί την αστυνομία να δώσει στη δημοσιότητα την κλούβα που χτυπήθηκε στο Γουδή ισχυριζόμενη ότι έχει δεχτεί 10 σφαίρες.
7 Εξηγεί γιατί επέλεξε να χτυπήσει στα Εξάρχεια.
«Κομμάτι του επαναστατικού κινήματος»
Αν όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι μάλλον αντικείμενο του αστυνομικού ρεπορτάζ, η προκήρυξη έχει μια σειρά άλλα «ποιοτικά» στοιχεία τα οποία δεν περνούν απαρατήρητα και είναι αποκαλυπτικά των απώτερων στόχων του Επαναστατικού Αγώνα.
1 Κατ’ αρχάς επιχειρεί ευθέως να «χρωματίσει» από τη σκοπιά του τις κοινωνικές συγκρούσεις που διαβλέπει ότι είναι εξαιρετικά πιθανό να σημειωθούν την επόμενη περίοδο. Μιλάει για «αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις» και παρακινεί σε μια «ένοπλη αναμέτρηση με το καθεστώς και τα τσιράκια του», η οποία «είναι όχι μόνο επιθυμητή, αλλά και εφικτή»...
2 Θεωρεί πως «ο ένοπλος αγώνας είναι βασική συνιστώσα ανάμεσα στις άλλες του επαναστατικού κινήματος», σε μια προφανή προσπάθεια να διεκδικήσει, πρώτη φορά, μια κινηματική και πολιτική νομιμοποίηση, χωρίς μάλιστα να αντιδιαστέλλει τα κοινωνικά κινήματα με την ένοπλη σύγκρουση. Αντιθέτως «βλέπει» το ένοπλο ως τμήμα ενός «επαναστατικού κινήματος».
3 Στο πλαίσιο αυτό επιτίθεται στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων καταλογίζοντάς τους «φόβο μπροστά στο μέγεθος της κοινωνικής οργής». Την εντονότερη επίθεση πάντως εξαπολύει κατά του ΚΚΕ, ενώ από τα βέλη του δεν ξεφεύγει ούτε η Αντιεξουσιαστική Κίνηση, εξ αιτίας ανακοίνωσής της, το περιεχόμενο της οποίας δημοσιεύεται στη σελίδα 8 του φύλλου που κυκλοφορεί.
4 Χρησιμοποιεί το υποθετικό σενάριο μιας εκτεταμένης λαϊκής εξέγερσης και της δημιουργίας μιας αθηναϊκής «κομμούνας» προκειμένου να θέσει με «στρατιωτικούς» όρους την «αναγκαιότητα» της «ένοπλης βίας».
Ελλαδοκεντρική προσέγγιση
Σε προηγούμενες προκηρύξεις του ο Επαναστατικός Αγώνας αναφερόταν κατά κύριο λόγο στη διεθνή συγκυρία και κρίση για να εντάξει σ’ αυτήν την ελληνική της διάσταση. Τώρα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου, διαφοροποιεί αισθητά τις αναφορές του αφιερώνοντας περισσότερο χώρο στο εγχώριο σκηνικό και την ελλαδική πλευρά της κρίσης.
Είναι χαρακτηριστική η εκτενής αναφορά στην ελληνική οικονομία και κοινωνία με όρους σχεδόν «δημοσιογραφικής» επικαιρότητας θέλοντας να προσεγγίσει ευρύτερο ακροατήριο.
Δεν θα ήταν, πιστεύουμε, υπερβολή αν λέγαμε ότι, ύστερα από έναν πενταετή κύκλο δράσης με φάσεις κορύφωσης και ύφεσης, η οργάνωση αυτή, έχοντας υποκαταστήσει σχεδόν πλήρως τις εξαρθρωμένες ή αποσυρθείσες από το προσκήνιο οργανώσεις, επιχειρεί ένα βήμα πιο πέρα: να κατακτήσει την αποδοχή που, κάποια περίοδο, κατέγραφαν οι δημοσκοπήσεις για τη 17Ν.
Με πρώτη ύλη τα σύγχρονα «Δεκεμβριανά» και την αποδεδειγμένη αδυναμία του κράτους και των πολιτικών φορέων και οργανώσεων να ελέγξουν τα όσα διαδραματίστηκαν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων, με αποκορύφωμα τις συγκρούσεις και τις καταστροφές στους δρόμους της Αθήνας, ο Επαναστατικός Αγώνας καταφανώς θεωρεί ότι πρέπει να πάρει το δικό του μερίδιο.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η φράση ότι «η επιλογή μας να δράσουμε με τον συγκεκριμένο τρόπο (σ.σ.: επίθεση στα ΜΑΤ) ήταν κατά κύριο λόγο πολιτική».
Τελευταίο – αλλά όχι ασήμαντο – στοιχείο είναι η έλλειψη αναφοράς, πέρα από τις αναμενόμενες απειλές κατά της αστυνομίας, στο μέλλον της οργάνωσης και, κυρίως, στους μελλοντικούς στόχους της. Αν και παραπάνω έχουμε ήδη επισημάνει έναν στόχο: η προκήρυξη αυτή αποτελεί... «πρόσκληση ενδιαφέροντος» με ορίζοντα τις επόμενες κοινωνικές συγκρούσεις. Αυτό από μόνο του είναι ήδη ένα τεράστιο ζήτημα...
Και, για όσους έχουν τη μανία να συσχετίζουν τον Ε.Α. με τη 17Ν, αυτό που μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι ότι ένα κοινό τους στοιχείο είναι πλέον η πρόσκληση για ένταξη στο ένοπλο. Διακινδυνεύουμε μάλιστα να πούμε, με μια προφανή δόση... ρίσκου, ότι, όπως και η 17Ν, ο Ε.Α. ευνοεί τη δημιουργία κι άλλων ομοειδών οργανώσεων θέλοντας να αποτελεί ένα είδος «ένοπλης πρωτοπορίας», διεκδικώντας μάλλον την ηγεμονία, αλλά όχι απαραιτήτως και την αποκλειστικότητα στον χώρο των οργανώσεων αυτού του είδους.
Εξ ου και η τεράστια έκταση της προκήρυξης, αλλά και η μορφή της, η οποία παραπέμπει σε... «μανιφέστο»!
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε ελαφρά τη καρδία, όπως αρκετοί υπονοούν, να πούμε ότι 17Ν και Επαναστατικός Αγώνας προέρχονται από την ίδια ιδεολογική μήτρα. Το ιδεολογικό χάος που τις χωρίζει είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού...
Μάλλον όμως θα χρειαστεί να επανέλθουμε, αφού αυτή η ιστορία έχει ακόμη πολύ ψωμί....
Από το ΠΟΝΤΙΚΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου