2.2.25

Xέρι στη φωτιά...

 
Ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για το εάν διακινούνται, ακόμη και σήμερα, επικίνδυνα εύφλεκτα υλικά μέσω του σιδηροδρόμου. Αρα, πάμε κι όπου βγει. Καμία ντροπή, καμία ευθύνη, κανένας σεβασμός στο επιβατικό κοινό, στην ανθρώπινη ύπαρξη, διάολε...
Ο πρωθυπουργός μας [ποιος να το έλεγε...] αποδεικνύεται αφελής [αφελής στην πολιτική είναι ο επικίνδυνος για τα λόγια του και τις αποφάσεις του] και ακατάλληλος να κυβερνά μια πάσχουσα ούτως ή άλλως χώρα. Δεν έχουν τον θεό τους οι άνθρωποι αυτοί –αλλά και τι τον χρειάζονται αφού οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς θεούς της πολιτικής; Οι θεοί ό,τι θέλουν πράττουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, όντας υπεράνω της κοινής λογικής, των θεσμών και των κανόνων διακυβέρνησης [συνύπαρξης]!


Το είχαμε επισημάνει -εδώ- ότι μόνο το έγκλημα των Τεμπών μπορούσε να ταρακουνήσει αυτήν την κυβέρνηση. Ούτω και εγένετο. Τρομοκρατήθηκαν από τις μεγάλες και εντυπωσιακές, σε όλη τη χώρα, εκδηλώσεις της κοινωνίας· σημειωτέον: όχι όλης της κοινωνίας διότι το μεγαλύτερο κομμάτι της εξακολουθεί να υπνώττει και περί άλλα να τυρβάζει. Υπάρχουν ακόμη συνάνθρωποι που δεν αηδιάζουν με τις χυδαιότητες του Αδωνη Γεωργιάδη και από την επίσης χυδαία αναδίπλωση του πρωθυπουργού, που τον παραπλάνησαν τον καψερό, ο ίδιος δεν ευθύνεται για τίποτα στη διακυβέρνηση τούτου του ελληνικού κόσμου. Πολυεθνικές αλλά και προσωπικά μικροσυμφέροντα σε αγαστή σύμπνοια να διατηρήσουν την κυβέρνηση που τους κάνει όλα τα χατίρια –των θλιβερών!

Βεβαίως και δεν υπάρχει πολιτική εκπροσώπηση τούτου του [μερικού, επιμένω] ξεσηκωμού, αδύνατο να ξεπηδήσει πολιτικό υποκείμενο που να είναι σε θέση να εκφράσει αυτόν τον οιονεί ξεσηκωμό αλλά, παρ' όλα αυτά, το γυαλί της «κραταιάς» και αλαζονικής κυβέρνησης ράγισε επιτέλους. Από τούδε και στο εξής θα είναι διαφορετικά τα πράγματα που καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση των ολίγων –περί ολίγων πρόκειται και αριθμητικά και ουσιαστικά. Ουδέποτε θα βάλουν αυτοί οι άνθρωποι το χέρι τους στη φωτιά όταν π.χ. ερωτώνται εάν οι Ελληνες πολίτες είναι ασφαλείς, είτε στις μεταφορές είτε στην υγεία, είτε στις θέσεις εργασίας, στη στέγαση και λοιπά απολύτως αναγκαία για μια αξιοπρεπή ζωή του καθενός, όπως έχει δικαίωμα [ο καθείς] σε τούτη την ελληνική πραγματικότητα. Δεν ενδιαφέρονται!

Eδώ που τα λέμε γιατί [ποιος τους πιέζει;] να βάλουν το χέρι τους στη φωτιά όταν έχουν πειστεί (!) ότι ουδείς τους εγκαλεί για τις πράξεις τους; Η κοινωνία καθεύδει είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας στενοχωρεί αυτό είτε όχι, ακόμη κι όταν υπάρχουν αναλαμπές όπως λ.χ. οι πρόσφατες [αισιόδοξες, δεν λέω] διαδηλώσεις. Παραμένει το πρόβλημα της πολιτικής εκπροσώπησης και αυτό ίσως σημαίνει την αναγκαιότητα να εμφανιστεί κάτι άλλο στο πολιτικό προσκήνιο, κάτι που να έχει σχέση με την κοινωνία [...την κοινωνία μας].

Γιώργος Σταματόπουλος

efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: