Από πότε η πρόεδρος ενός ανώτατου δικαστηρίου αντιδικεί με πολίτες; Μέχρι τώρα ξέραμε ότι μπορεί να απαντά σε πολιτικούς, σε δικηγόρους, σε επιχειρηματίες, που επικρίνουν ενέργειες ή αποφάσεις ομοτέχνων της. Και έτσι πρέπει να γίνεται...
Οι άνθρωποι με αυτές τις ιδιότητες έχουν εξουσία, δύναμη, χρήμα και οι δικαστές όχι μόνο δικαιούνται, αλλά και υποχρεούνται να τους απαντούν, αν και όταν κρίνουν ότι υπερβάλλουν ή προσβάλλουν θεσμούς και τους φορείς αυτών.Μού έκανε, λοιπόν, μεγάλη εντύπωση που η πρόεδρος του Αρείου Πάγου επέλεξε να αντιδικήσει με έναν(μία) πολίτη, η οποία δεν έχει καμιά από τις παραπάνω ιδιότητες. Βεβαίως, εδώ και δύο χρόνια έχει αποκτήσει δημοσιότητα. Αλλά δεν το επέλεξε. «Φρόντισε η μοίρα», θα πουν κάποιοι συγκαταβατικά. Όχι, δεν φρόντισε η μοίρα θα πούμε εμείς. Φρόντισαν αυτοί που, με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, οδήγησαν το παιδί της στο θάνατο, μαζί με δεκάδες άλλα παιδιά.
Η μάνα αυτή, λοιπόν, από τότε έχει βάλει σκοπό της ζωής της να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Είναι αυτό ασέβεια προς τους θεσμούς, ακόμα κι αν ορισμένες φορές χρησιμοποιεί γλώσσα πέραν της συνηθισμένης, ακόμα κι αν καταγγέλλει προειδοποιώντας ότι επιχειρείται συγκάλυψη της υπόθεσης;
Η Μαρία Καρυστιανού, λοιπόν, ως μάνα και ως πολίτης, έγραψε αυτά που πιστεύει ότι κάνει(ή δεν κάνει) ο ανακριτής. Μπορεί να τον αδικεί; Ενδεχομένως. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Όταν θα καταθέσει το πόρισμά του, όλοι θα δούμε αν οι επικρίσεις είναι άδικες και έωλες. Και αν είναι, θα σβηστούν αυτομάτως...
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου