Με την αιφνιδιαστική επίθεση των αντικαθεστωτικών της Συρίας, την πλήρη κατάρρευση του συριακού στρατού και την διαφυγή του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Ρωσία ολοκληρώνεται ακόμη ένα δραματικό κεφάλαιο στην Μέση Ανατολή, με τον χάρτη στην ευρύτερη περιοχή και τις ισορροπίες δυνάμεων να έχουν αλλάξει... άρδην μέσα σε κάτι περισσότερο από έναν χρόνο.
Η Δύση εκφράζει με κάθε τρόπο την ικανοποίησή της για τις τελευταίες εξελίξεις, καθώς η αποκαθήλωση του Άσαντ αποτελεί ακόμη ένα κεφάλαιο στην περιφερειακή σύγκρουσή της με τη Ρωσία, η Μόσχα τηρεί σιγή ιχθύος και ο Ταγίπ Ερντογάν αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή για ακόμη μια φορά.
Ποιος ελέγχει τι;
Μέσα σε λίγες ημέρες οι πρώην «τρομοκράτες» μετατράπηκαν για τους δυτικούς σε απελευθερωτές και η αιφνιδιαστική τους επίθεση μέσα σε λίγες μόνο ημέρες εκδίωξε τον τύραννο Άσαντ, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η ισλαμιστική συμμαχία Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) και οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία σύμμαχοί της ελέγχουν πραγματικά όλη την επικράτεια.
Κι αυτό γιατί, όπως έχει ανακοινωθεί και νωρίτερα, οι σημαντικές ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα βορειοδυτικά, παραμένουν υπό τον έλεγχο της Μόσχας, ενώ οι αντικαθεστωτικοί δεσμεύθηκαν προς τη Ρωσία πως δεν θα υπάρξουν επιθέσεις προς το σημείο εκείνο.
Παράλληλα, εδώ και πολύ καιρό οι κουρδικές δυνάμεις, που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ ήδη από τις ημέρες της μάχης κατά του Ισλαμικού Κράτους, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των βορείων και ανατολικών εδαφών της Συρίας.
Η Ρωσία εκτός, η Τουρκία στο προσκήνιο;
Ήδη από την αρχή αυτής της αναθέρμανσης του συριακού εμφυλίου (κι ενώ είχαν προηγηθεί αρκετά χτυπήματα εντός Συρίας από το Ισραήλ και την Τουρκία) είχε γίνει σαφές ότι το νέο επεισόδιο σχετίζεται άμεσα με την γεωπολιτική σύγκρουση της Δύσης με την Ρωσία.
Η Μόσχα, έκανε το μίνιμουμ, έδωσε άσυλο στον Μπασάρ Αλ Άσαντ και την οικογένειά του, ενώ ζήτησε έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ προκειμένου να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για άμεση ειρήνευση στην Συρία, όμως είναι εμφανές ότι δεν ελέγχει την κατάσταση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο επί 25 χρόνια τύραννος της χώρας ήταν ο στενότερος σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν στην περιοχή και, πλέον, μένει να φανεί ποια θα είναι η αντίδραση του Κρεμλίνου.
Στον αντίποδα η δύναμη που αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή των τωρινών, αλλά και μελλοντικών εξελίξεων είναι η Τουρκία με την Άγκυρα να έχει στενή συνεργασία με αρκετές πολιτοφυλακές που έχουν ονομαστεί «Συριακός Εθνικός Στρατός», αλλά και επαφή μέσω αυτών με την HTS του Αλ Τζαουλάνι που αναδεικνύεται αυτή τη στιγμή στον κύριο παίκτη για τη μετάβαση στη Συρία.
Ο Ερντογάν, εξάλλου, είχε κάνει σαφές εδώ και αρκετό καιρό πως έχει στρέψει το βλέμμα του προς την Συρία ξανά και, πλέον, αντιμετωπίζει την κρίση από θέση ισχύος.
Όπως, μάλιστα, σημειώνει σε σημερινή ανάλυσή του το CNN η Άγκυρα έπαιξε ένα παιχνίδι αναμονής από το 2012 και μετά, δέχθηκε εκατομμύρια πρόσφυγες, είδε τους Κούρδους να εξοπλίζονται από τις ΗΠΑ και τώρα έφτασε η ώρα να κάνει την κίνησή της.
Διχασμός και αβεβαιότητα
Η επόμενη ημέρα στην Συρία δεν θα είναι καθόλου εύκολη, με την χώρα αυτή τη στιγμή να θυμίζει την Λιβύη στην μετά Καντάφι εποχή, καθώς τα εδάφη παραμένουν διαιρεμένα και ελεγχόμενα από διαφορετικές ομάδες, ενώ αμφίβολο παραμένει το κατά πόσο μια μεταβατική κυβέρνηση θα μπορέσει να ενώσει όλες αυτές τις αντιμαχόμενες πλευρές.
Το BBC επισημαίνει στη δική του ανάλυση ότι το κενό εξουσίας αυτή τη στιγμή είναι κάτι παραπάνω από εμφανές και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το αιματοκύλισμα έχει τελειώσει.
Το Ιράν, άλλωστε, δεν έχει πει την δική του τελευταία λέξη, στον Λίβανο η εκεχειρία κρέμεται από μια κλωστή και ο Νετανιάχου εξακολουθεί να σφάζει ανενόχλητος τους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη.
Σημειώνεται, επίσης, ότι σήμερα ανακοίνωσε ότι ανέπτυξε επιπλέον στρατεύματα στα υψίπεδα του Γκολάν, ενώ βομβάρδισε συγκρότημα υπηρεσιών ασφαλείας εντός της Δαμασκού. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους πραγματοποίησαν αεροπορικές επιδρομές κατά θέσεων του ISIS την ώρα που ο Μπάιντεν χαιρέτισε την νίκη των αντικαθεστωτικών, αλλά προειδοποίησε για έναν νέο κύκλο βίας στην περιοχή.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα ο χαρακτηρισμός της ευρύτερης Μέσης Ανατολής ως «πυριτιδαποθήκης» είναι το λιγότερο μετριοπαθής.
Efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου