Δυο Τούρκοι αναλυτές σχολιάζουν...
ΠEΡΑΣΑΝ ΠΛΕΟΝ ΕΙΚΟΣΙ ολόκληρα χρόνια από τότε που ένας χαρισματικός πρώην δήμαρχος Κωνσταντινούπολης με πύρινο λόγο κατόρθωσε να σαρώσει στις τουρκικές κάλπες και να αναλάβει το τιμόνι της εξουσίας στην Τουρκία.
Πλέον, δύο δεκαετίες... έπειτα από την εγκαθίδρυση του –τότε νεοσύστατου– AKP στην κυβέρνηση, το μεγαλύτερο κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας δεν θυμάται τίποτε άλλο πέρα από την εικοσαετή παντοδυναμία του Ερντογάν στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Καθώς όμως η Τουρκία μπαίνει σταδιακά στην τελική τροχιά για τις εθνικές και προεδρικές εκλογές που θα λάβουν χώρα μέχρι το καλοκαίρι του 2023, για πρώτη φορά η αδιαμφισβήτητη ισχύς του Ερντογάν κλονίζεται έντονα.
«Μέσα στα αμέτρητα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία πως τα πράγματα επιτέλους θα αλλάξουν» δηλώνει στην LiFO η 29χρονη Αϊσέ από την Άγκυρα – η οικογένεια της οποίας κάποτε στήριζε δυναμικά την παράταξη του Τούρκου Προέδρου.
«Ο πληθωρισμός καλπάζει σε πρωτοφανή ύψη, το νόμισμα μας έχει αποδυναμωθεί, η χώρα μας έχει απομονωθεί από όλους τους διεθνείς συμμάχους και η κοινωνία δεν αντέχει άλλο διχασμό» συμπληρώνει με ανησυχία. «Ίσως έφτασε, λοιπόν, η στιγμή για να οραματιστούμε μια Τουρκία δίχως τον Ερντογάν».
Μεταξύ ενός αστρονομικά υψηλού πληθωρισμού και ενός εξαιρετικά αδύναμου νομίσματος, ελάχιστοι είναι οι ψηφοφόροι που θεωρούν την πρόσφατη κλιμάκωση με την Ελλάδα ως μια πραγματική υπαρξιακή απειλή που τους απασχολεί προεκλογικά.
Πράγματι, οι δημοσκοπήσεις της τελευταίας διετίας σχηματίζουν ένα πρωτοφανές και ιδιαίτερα ζοφερό τοπίο για τον Τούρκο Πρόεδρο. Ο Ερντογάν φαίνεται να χάνει με διψήφια διαφορά και από τους τρεις επικρατέστερους υποψηφίους της αντιπολίτευσης για το χρίσμα της Προεδρίας: τους δημοφιλείς δημάρχους Εκρέμ Ιμάμογλου και Μανσούρ Γιαβάς, καθώς και τον βετεράνο ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Παράλληλα, εξι κόμματα της αντιπολίτευσης με εντελώς διαφορετική ιδεολογική προέλευση έχουν πλέον συσπειρωθεί για να επιλέξουν έναν κοινό αντίπαλο και να προτείνουν ένα ολιστικό σχέδιο για την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Οι εκλογές του 2023 έχουν, λοιπόν, χαρακτηριστεί από τους αναλυτές ως η πιο κρίσιμη αναμέτρηση στην ιστορία της τουρκικής δημοκρατίας – και όχι μονάχα επειδή συμπίπτουν με την επέτειο ενός αιώνα από την εγκαθίδρυση της χώρας. Πρόκειται για την πρώτη φορά στην πολιτική καριέρα του Τούρκου Προέδρου που, λόγω της ασταμάτητης οικονομικής ύφεσης και των έντονων ρωγμών που πλήττουν το κυβερνών κόμμα, ο Ερντογάν δεν είναι πλέον το ξεκάθαρο εκλογικό φαβορί.
Ο παράγοντας της εφιαλτικής οικονομίας και η διέξοδος στον λαϊκισμό
O διευθυντής του Ινστιτούτου Τουρκικών Ερευνών στην Ουάσιγκτον, Σονέρ Τσαγατάι.
«Μέχρι πρότινος, ο Ερντογάν κέρδιζε τις εκλογές βασισμένος σε μια πλατφόρμα ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, που όντως ήταν εκπληκτική και μοναδική στο πλαίσιο της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας» εξηγεί στην LiFO ο διευθυντής του Ινστιτούτου Τουρκικών Ερευνών στην Ουάσιγκτον, Σονέρ Τσαγατάι.
«Υπό τον έλεγχο του, η οικονομία αναπτύχθηκε αδιάκοπα από το 2003 έως το 2018, οι υπηρεσίες βελτιώθηκαν και το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε σημαντικά. Έτσι κατάφερε να χτίσει μια βάση από ενθουσιώδεις υποστηρικτές, πολλοί από τους οποίος ξέφυγαν από την κατάσταση της φτώχειας» συμπληρώνει.
«Ωστόσο, από το 2018 και έπειτα, το οικονομικό θαύμα της Τουρκίας έχει εξανεμιστεί» παραδέχεται ο Τούρκος αναλυτής. «Έκτοτε η χώρα βρίσκεται σε σχεδόν ασταμάτητη ύφεση, και διάφορα ενδημικά προβλήματα διαχείρισης έχουν βάλει την οικονομία σε τροχιά ελεύθερης πτώσης, με τον πληθωρισμό να πλησιάζει πλέον τριψήφια ποσοστά. Αυτό σημαίνει, δυστυχώς, ότι ο Ερντογάν θα διπλασιάσει τη σκοτεινή και ανελεύθερη πλευρά του – που δεν είναι άλλη από την νατιβιστική, συντηρητική και λαϊκιστική πολιτική του».
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου