Αγωνία, αυτό είναι το συναίσθημα που μπορεί να περιγράψει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο το πώς νιώθουν οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας δέκα μήνες μετά την καταστροφική πυρκαγιά του περυσινού καλοκαιριού που κατέκαψε πάνω από 500.000 στρέμματα. Διακρίνεται στη φωνή τους που βγαίνει κοφτή, στα μάτια τους που ανήσυχα πεταρίζουν στον τόπο γύρω τους, στα χέρια τους που κινούνται σπασμωδικά, έχοντας... μείνει άπραγα επί εβδομάδες, ενώ είχαν συνηθίσει να χουφτώνουν ελιές, να χαράσσουν πεύκα, να μαλάζουν τη γη, να αδράχνουν εργαλεία.
Παρά τους αρχικούς φόβους, ήταν μικρός ο αριθμός των ανθρώπων που εγκατέλειψαν την περιοχή προκειμένου να αναζητήσουν αλλού δουλειά. Το πείσμα τους, η αγάπη για τον τόπο τους, η αποφασιστικότητα να παλέψουν και η στήριξη που δόθηκε απλόχερα από ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, από ιδιωτικούς φορείς και σε κάποιο βαθμό από την πολιτεία, τους κράτησε στις εστίες τους.
Το εισόδημα των επαγγελματιών όλων των κλάδων μειώθηκε δραματικά, οι περισσότεροι από όσους επλήγησαν από την πυρκαγιά έζησαν τον χειμώνα με επιδόματα, αποζημιώσεις, ενισχύσεις. Ωστόσο, η αγωνία που τους κατατρώγει είναι: Μετά τα επιδόματα, τι; «Πήραμε αποζημίωση για την παραγωγή της ρητίνης που χάθηκε. Η αποζημίωση όμως δεν λύνει το πρόβλημα μιας οικογένειας που δεν είχε εισόδημα για σχεδόν όλο τον χειμώνα. Εγώ έχω σπίτι, δύο παιδιά που σπουδάζουν, καμένα όλα μου τα μηχανήματα, τις αποθήκες μου, τις ελιές, τα αμπέλια και φυσικά τα πεύκα», λέει ο Βαγγέλης Γεωργαντζής, πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών Δασεργατών Εύβοιας. «Τα χρήματα που πήραμε ήταν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στη ζημιά που πάθαμε». Επτακόσιες οικογένειες ρητινοκαλλιεργητών ζούσαν από τις χιλιάδες πεύκα που έγιναν στάχτη τον περασμένο Αύγουστο στο Μαντούδι, στη Λίμνη, στις Ροβιές, στην Ιστιαία, στο Πευκί, στα Βασιλικά, στους Κουρκουλούς και αλλού – μόνο μια έκταση περίπου 100 στρεμμάτων σώθηκε, στα Ελληνικά. Από όλους αυτούς, περίπου 40 άνθρωποι εργάστηκαν στα αντιδιαβρωτικά έργα, λέει ο Βαγγέλης Γεωργαντζής, και άλλοι 60 στην υλοτόμηση. «Εκατό άτομα από όλους τους συνεταιρισμούς απασχολήθηκαν στα έργα. Οι υπόλοιποι; Πώς έζησαν αυτοί οι άνθρωποι, αναρωτήθηκε κάποιος; Αυτοί επιβίωσαν μόνο με την επιδότηση, δεν δούλεψαν κάπου αλλού, γιατί, αν εργάζονταν κάπου αλλού, θα έχαναν την ιδιότητα του δασεργάτη και δεν θα μπορούσαν να ενταχθούν στο επταετές πρόγραμμα αποκατάστασης του δάσους που έχει καταρτίσει η κυβέρνηση για την απασχόληση των ρητινοκαλλιεργητών. Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που έχουν μείνει άνεργοι επί δέκα μήνες. Αν δεν ξεκινήσει άμεσα το πρόγραμμα, το οποίο περιμένουμε μήνες τώρα, θα βγούμε στους δρόμους, δεν αντέχουμε άλλο», καταλήγει.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
πηγη kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου