Πόσοι στην Αμερική αποστρέφονται τη βία των όπλων ακόμα και σε καθημερινές, απόλυτα ειρηνικές, στιγμές;
Ο Στιβ Κερ, προπονητής μπάσκετ, σε μια γεμάτη θυμό και θλίψη δήλωση για τη δολοφονική επίθεση σε σχολείο του Τέξας, υποστηρίζει ότι μόνο... πενήντα γερουσιαστές μπλοκάρουν έναν κανόνα που έχει ψηφιστεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων για τον έλεγχο της ελεύθερης πώλησης όπλων στις ΗΠΑ και ότι το 90% των Αμερικανών θέλει τον έλεγχο. Δηλαδή μόνο το 10% τάσσεται κατά της οπλοκατοχής;
Μόνο; Τόσοι λίγοι δεν επιθυμούν ελεύθερη πώληση όπλων; Αλλά πώς υπάρχουν τόσοι οπλισμένοι; Και η περίφημη «κουλτούρα των όπλων» (κουλτούρα!) που είναι συστατικό στοιχείο μιας κοινωνίας, της αμερικανικής, πού πάει;
Εν δυνάμει ολόκληρη η Αμερική μπορεί να γίνει για μια στιγμή κάτι από το κινηματογραφικό παρελθόν της: Άγρια Δύση! Γιατί διακατέχεται από μια «κουλτούρα» (κουλτούρα!) που εξάγεται πέραν του Ατλαντικού. Που μεταδίδεται. Που είναι τόσο δυνατή και τόσο καταστροφική ώστε αντιγράφεται με έναν άκρως μεταδοτικό μιμιτισμό.
Ο οποίος, για παράδειγμα, όταν ανάβει το φιτίλι στις ΗΠΑ μεταφέρεται στη Νορβηγία, στα φρύγανα μιας άρρωστης ψυχής, όπως του ακροδεξιού Άντερς Μπρέιβικ που σκότωσε πυροβολώντας και περπατώντας, σαν σε στρατιωτική εκκαθαριστική επίθεση,77 άτομα σε νορβηγικό θέρετρο.
Ποιο είναι το ποσοστό των Αμερικανών που οπλοφορούν ανεμπόδιστα και χωρίς καμιά ουσιαστική αιτία ή πρακτικό λόγο; Πάντως όχι μόνο 10%. Πόσοι στις ΗΠΑ κοστολογούν τη ανθρώπινη ζωή με την πραγματική της αξία; Πάντως όχι το 90% του πληθυσμού.
Άλλωστε ο θάνατος στις ΗΠΑ έχει τη σφραγίδα της αγριότητας ενός γόνατου στο λαιμό κάποιου δυστυχισμένου που ψυχορραγεί. Και μαζί έχει την θλίψη μιας παρακλητικής φράσης που δεν θα ξεχαστεί ποτέ από την ανθρωπότητα: «I can’t breathe».
Τούτες τις ώρες, με αυτό το αδιανόητο μαζικό φονικό, η Αμερική πάλι δεν μπορεί να αναπνεύσει. Και εμείς μαζί της...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου