Γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να ανοίγουν οι φυλακές στο θέατρο, στην τέχνη, στην κοινωνία.
Στην Τρίπολη επιτέλους αυτό γίνεται πράξη. Αφού δεν πάνε οι φυλακές στο θέατρο πάει το θέατρο στη φυλακή. Μαθαίνουμε πως... θα ανεβούν έργα κλασικά, Σοφοκλής κι Αριστοφάνης, θα ανεβεί και Μολιέρος και Μπακαλόγατος και Μάκβεθ.
Ξέρω, καλό να μη σαρκάζουμε εγκλείστους. Και γιατί "δρυός πεσούσης κλπ κλπ" και γιατί ο εγκλεισμός είναι άλλη, σκληρή πίστα. Αξίζει ο κρατούμενος ακόμα και την περιφρόνηση των έξω να την εισπράττει "γειωμένη" στην επίγνωση των νέων συνθηκών που αντιμετωπίζει.
Ωστόσο,
Ωστόσο,
κάτι η εξουσιαστικού τύπου σεξουαλική βία
κάτι η υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
κάτι ο ακραίος εκφοβισμός,
κάτι η εκμετάλλευση της ισχύος,
κάτι οι λυτοί και δεμένοι που έπεσαν να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται (και σώσανε αρκετούς)
ε, ας δικαιολογηθεί λίγο πικρό χιούμορ για τον υπό σύσταση θεατρικό πυρήνα στις φυλακές Τρίπολης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου