...τώρα ο Τζέιμς Καφετζής...
Το ομολογώ, και ζητώ ταπεινά συγγνώμη γι’ αυτό: τον Τζέιμς Καφετζή δεν τον γνώριζα! Δεν είχα ακούσει το όνομά του. Όχι γιατί είμαι από εκείνους που αφορίζουν τα ριάλιτι, αλλά κρυφοκοιτάζουν Σεφερλή από την κουζίνα, προσπαθώντας να πνίξουν ένα αμήχανο γέλιο τους… Όχι!
Βλέπω ριάλιτι- στο μέτρο των ενδιαφερόντων μου - και πολλές φορές έχω συλλάβει τον... εαυτό μου να μου αρέσει να παρακολουθώ σαν τον Σιωπηλό Μάρτυρα του Χίτσκοκ, τις ζωές των άλλων μέσα από «φακούς». Άλλο θέμα αυτό. Survivor όμως δεν είδα· δεν μου άρεσε κι έτσι δεν γνώριζα μέχρι προχθές ποιος είναι ο Τζέιμς Καφετζής.
Και την Κυριακή, είδα πλήθη κόσμου να αποθεώνουν έναν συμπαθητικό τυπάκο στο αεροδρόμιο της Ρόδου, όπως παλιά όταν είχε έρθει ο Λάγιος Ντέταρι για τον Ολυμπιακό, και να τον χειροκροτούν και να βγάζουν σέλφις πλάι του. Και την ίδια στιγμή της αποθέωσης του Καφετζή ένιωσα πως παρακολουθώ την αποκολοκύνθωση μιας γενιάς καθημαγμένης…
Τι σημαίνει αποκολοκύνθωση; Λοιπόν Αποκολοκύνθωσις είναι η σατιρική κωμωδία του Σενέκα στην οποία γελοιοποιεί την αποθέωση του αυτοκράτορα Κλαύδιου και μεταφορικά η λέξη σημαίνει αποβλάκωση, διανοητική – πνευματική κατάπτωση… Αυτό σημαίνει!
Κι έπειτα έβαλα τα πράγματα κάτω και σκέφτηκα: ο λαός φταίει που έχει φυράνει ο νους του ή οι ταγοί του, που τον οδήγησαν στο χείλος της πνευματικής πενίας; Ο κόσμος ευθύνεται που προσκυνάει σώβρακα και φανέλες και «Ντάνους» και «Καφετζήδες» ή οι πολιτικοί που πρόδωσαν ελπίδες και βύθισαν προσδοκίες γενεών και γενεών;
Και οι πνευματικοί άνθρωποι τούτου του τόπου; Οι καθοδηγητές του νου; Πού δραστηριοποιούνται και τι πράττουν; Από τη μια διαβάζεις σχόλια τους, σοβαρά και βαρύγδουπα επί παντός θέματος κι από την άλλη για τις γάτες και τα σκυλάκια τους (άχου τα μωρέ sic…) και τη μανούλα τους που τα πήγαν στο πάρκο για βολτίτσα.
Κι οι πολιτικοί; Αυτοί άραγε δεν ευαισθητοποιούνται, δεν θλίβονται όταν βλέπουν συγκεντρώσεις πραγματικά αυθόρμητες σαν εκείνες για τον Τζέιμς Καφετζή κι όχι υπό τον αυθορμητισμό του «Γκρούεζα»;
Ο Μητσοτάκης σαν θα βγει παραέξω μούτζες θα εισπράξει και γιούχα και πάλε γιούχα. Κι ο Τσίπρας; Θα χειροκροτήσουν τον Τσίπρα ή τον… μου ξεφεύγει το όνομά του… τον, τον, α, τον Κουτσούμπα· τον Κουτσούμπα θα τον σηκώσουν στους ώμους;
Κανέναν από αυτούς. Και οι πολιτικοί χρεοκόπησαν χρόνια τώρα και οι ποιητές αλλοτριώθηκαν στην εσωστρέφειά τους και οι επαναστάτες αναλώθηκαν στο να κάνουν ή να μην κάνουν το εμβόλιο και στο να πετάξουν τις μάσκες και να φορέσουν τις περικεφαλαίες και να φωνάξουν ότι η Μακεδονία είναι «κάτι» που στο μεταξύ έχουν ξεχάσει… Και αρκετοί προστρέχουν σε ελλιποβαρείς ηγέτες, γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος, όπως και τα σκυλιά, κάποιον πρέπει να ακολουθούν…
Κάποτε, όχι πάρα πολλά χρόνια πριν, στο ξόδι ενός ποιητή, του Κωστή Παλαμά ήχησαν σάλπιγγες και καμπάνες βροντερές δόνησαν σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα. Στην κηδεία του πολιτικού Γεωργίου Παπανδρέου, οι φοβερές σημαίες ξεδιπλώθηκαν στον αέρα… Σ’ εκείνα τα φέρετρα ακούμπησε τότε η Ελλάδα! Πέθανε η Κική Δημουλά πέρσι κι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και τους σκέπασε η σιωπή. Ποιοι να ΄ταν αυτοί, θα πουν κάποιοι; Έλα ντε…
Κάθε εποχή και τα είδωλά της. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Κάποτε οι δημεγέρτες του κόσμου είχαν άλλο περιτύλιγμα κι άλλο περιεχόμενο. Στη 10ετία του ’80 ήταν ο Αντρέας και η Ρίτα και η Μιμή και ο Στράτος πιο πριν ο Δομάζος, ο Παπαϊωάννου, ο Μαύρος ο Θεός και μετά να ο Τσάκας, ο Πρόδρομος, ο Ντάνος, η Κάτια Ταραμπάνκο, η Σπυριδούλα, ο θείος Λεωνίδας… Και τώρα τι; Μας ξενίζει και μας εντυπωσιάζει ότι πήγαν πολλοί στην υποδοχή του Τζέιμς Καφετζή;
Ε, όχι, τους ταγούς του τόπου να θλίβει ένα τέτοιο γεγονός, εμείς μάθαμε πια: Αποκολοκύνθωση: Όσο ζεις και πληρώνεις και τάζεις και μεσουρανείς, «αυτοκράτορας»! Μετά το θάνατό σου, (βιολογικό ή πολιτικό ή πνευματικό) κολοκύθα. Ποτέ δεν φταίει ο λαός για την πλαδαρότητα του, η διατροφή του φταίει και οι τροφοδότες του, που την προσφέρουν! Και στην τελική: Kάθε λαός έχει τους παίκτες ριάλιτι που του αξίζουν…
Νίκος Τζιανίδης
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου