9.1.21

Μέρα ασυναρτησίας...



ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ίσως, γίνεται φανερό αυτές τις μέρες ότι μόνο εθιμοτυπικό χαρακτήρα έχει η αλλαγή της χρονιάς. Αδίκως ελπίζουμε κάθε Δεκέμβρη ότι το επόμενο νούμερο θα φερθεί πιο γενναιόδωρα στις ανάγκες μας. 

  Καθώς τα συμπτώματα και οι μεταστάσεις του 2020 δεν... έφυγαν μαζί του αλλά κυλάνε σαν απόνερα μπουγάδας μέσα στο νέο έτος, μοιάζει ήδη βέβαιο ότι δεν θα κουραστούμε να φρικάρουμε και μέσα το 2021. Όχι μόνο εμείς που θα έχουμε και τον τρομερό σίγουρα αντιπερισπασμό του «Ελλάδα 2021: 200 χρόνια από την Επανάσταση» (ναι, έχουμε εθνικό rebranding φέτος, μέσα σε όλα τα άλλα) αλλά ολόκληρος ο πλανήτης, όπως έγινε φανερό από τις απίστευτες σκηνές που εξελίχθηκαν χθες στην αμερικανική πρωτεύουσα.   

Προφανώς, δεν πρόκειται για την «πιο σκοτεινή στιγμή στην σύγχρονη αμερικανική ιστορία» όπως έχει ήδη κατά κόρον γραφτεί (Άνοια; Μνήμη χρυσόψαρου; Τόσοι πόλεμοι και τόσες σκιώδεις παρεμβάσεις και τόσοι νεκροί έχουν προηγηθεί, τόσο εκτός όσο και εντός της χώρας), ήταν όμως άλλο ένα σοκαριστικά πρωτόγνωρο σκηνικό σε μια αλληλουχία σοκ και δέους και έκτακτης επικαιρότητας που μοιάζει χωρίς τέλος.

Δεν ήταν ακριβώς κατάλυση του πολιτεύματος, ήταν όμως ένα οργιαστικό μπάχαλο που κόστισε 4 ανθρώπινες ζωές και προκάλεσε τον πλανήτη να αναρωτηθεί τι θα γινόταν αν ο «όχλος» –που μέχρι το σημείο της εισβολής αποκαλείτο με τον τεχνικό όρο «διαδηλωτές» στις ανταποκρίσεις των επίσημων ειδησεογραφικών μέσων– δεν ήταν λευκός.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Πολιτάκη, πατήστε ΕΔΩ... 

Δεν υπάρχουν σχόλια: