Μιλήσαμε την Τρίτη στο ραδιόφωνο με δύο μέλη του φοιτητικού συλλόγου του πανεπιστημίου των Ιωαννίνων. Η συζήτηση αυτή εξελίχθηκε κάπως αναπάντεχα για μας, υπό την έννοια ότι συνδύαζε σε πάρα πολύ υψηλό βαθμό τους δύο λόγους για τους οποίους ζητήσαμε να μιλήσουμε με τους συγκεκριμένους ανθρώπους: μετέφεραν... με τη δραματική γλαφυρότητα του προσωπικού βιώματος όλη την εξιστόρηση της βίας και του σεξισμού της αστυνομίας και ταυτοχρόνως εξηγούσαν με μεστό πολιτικό λόγο για ποιο λόγο βρίσκονταν στο δρόμο.
Η εξιστόρηση λοιπόν αυτών των δύο πτυχών της ιστορίας, το πώς τους φέρθηκαν και τι ζητούσαν διαδηλώνοντας, μας οδηγεί κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος της περιόδου που διανύουμε. Δεν εννοούμε τον κορωνοϊό, που είναι το ορατό πρόβλημα, για το οποίο βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με αμέτρητες πληροφορίες. Εννοούμε ποιο ακριβώς είναι το πολιτικό ζητούμενο της εποχής από την πλευρά του κράτους μέσα στην κρίση της πανδημίας.
Οι δύο φοιτήτριες που μας μίλησαν στο ραδιόφωνο είχαν μόλις υποστεί μία αναίτια και παράλογη σύλληψη και στη συνέχεια ψυχολογική βία προσβολές και βεβαίως πάνω από όλα σωματική βία.
Ακόμη και το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μεταφερθεί στο νοσοκομείο όταν έχει τραύματα, είναι κάτι το οποίο θα χρειαστεί να διαπραγματευτούμε από την αρχή με αστυνομικούς που ξεκινούν τη γνωριμία μας με το “είμαι χρυσαυγίτης, θα σας γαμήσω”.
Η αστυνομία επέτρεψε να μετακινηθούν μόνο δύο προς το νοσοκομείο, ζητώντας δηλαδή από τους φοιτητές να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη να επιλέξουν ποιοι είναι οι πιο βαριά τραυματισμένοι και να αφήσουν τους υπόλοιπους αβοήθητους. Από τους υπόλοιπους, που κρίθηκε ότι δεν χρειάζεται να μεταβούν στο νοσοκομείο, μαθαίνουμε ότι δύο διαγνώστηκαν με μετατόπιση σπονδύλου και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Μιλώντας η Νάντια Τζώρτζη στο Ράδιο Καραντίνα μάς είπε τη δραματική φράση “διαδηλώνουμε για τις ΜΕΘ των γονιών μας”. Το μείγμα παράλογης, αναίτιας βίας της αστυνομίας και της διαδήλωσης στο όνομα μιας στοιχειώδους υγειονομικής φροντίδας προς τον γενικό πληθυσμό, εξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την περίοδο.
Δεν υπήρξε παράδειγμα αστυνομικής βαρβαρότητας αυτές τις μέρες που να μην περιείχε και απροκάλυπτη παραβίαση των υγειονομικών μέτρων. Όσοι συλλαμβάνονταν στοιβάζονταν ο ένας πάνω στον άλλον, παραβιάζοντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα που μέχρι τη στιγμή της σύλληψης τηρούσαν όλοι οι διαδηλωτές με ευλάβεια.
Και μόνο αυτό το δεδομένο θα αρκούσε για να μας πείσει για κάτι το οποίο πολύ εύκολα λέγεται και πολύ δύσκολα χωνεύεται: Πως αυτό που ενοχλεί αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία σχέση με την παραβίαση των υγειονομικών μέτρων, αλλά με το ίδιο το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Με άλλα λόγια, το δικαίωμα φοιτητριών και φοιτητών να διαδηλώνουν για τις ΜΕΘ των γονιών τους.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
πηγη thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου