Βεβαίως, πολλοί θα...
ισχυριστούν ότι (σκέτη) «Μακεδονία» την αποκαλούσε ο Ζάεφ και οι προκάτοχοί του εδώ και 30 χρόνια. Και όχι μόνον οι κάτοικοι της γείτονος αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος. Για «Μακεδονία» μιλούσε ο Ομπάμα, «μακεδόνες» υποδεχόταν ο Πούτιν – ο οποίος θα κάνει μία τελευταία προσπάθεια να μπλοκάρει τις «Πρέσπες» στον ΟΗΕ – σε «Μακεδονία» αναφέρονταν οι ηγέτες περίπου 140 χωρών. Ακόμη και το eshop στο βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη επιλογή «Μακεδονία» προσέφερε στους πελάτες που ήθελαν αποστολή των προϊόντων τους, όπως συμβαίνει με τις έτοιμες πλατφόρμες eshop σε όλο τον κόσμο.
Γιατί, λοιπόν, μας ενοχλεί τόσο πολύ η επιμονή του Ζάεφ στη (σκέτη) «Μακεδονία»;
Μα, φυσικά, γιατί η Ελλάδα έσπευσε να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες και να δημοσιεύσει στο ΦΕΚ τη Συμφωνία των Πρεσπών, με το επιχείρημα ότι η (σκέτη) Μακεδονία θα γίνει, εφεξής, «Βόρεια Μακεδονία».
Η ελληνική κοινή γνώμη βίωσε το «σοκ» ενός, εν πολλοίς αναμενόμενου και δεδομένα επώδυνου για το εθνικό μας αφήγημα, συμβιβασμού. Βρέθηκε να παραχωρεί τον ιστορικό όρο Μακεδονία, με επιχειρήματα γεωστρατηγικού και διπλωματικού χαρακτήρα, που όμως μόνον εν μέρει μπορούν να εξηγήσουν την ελληνική «παραχώρηση». Όπως το περιέγραψε η, σίγουρα όχι ακραία, ιστορικός Μαρία Ευθυμίου, στην Καθημερινή του Σαββάτου, «οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ διεκδικούν από μακρού όνομα που να εμπεριέχει τον όρο “Μακεδονία”». Με βάση τις τελευταίες διπλωματικές εξελίξεις μεταξύ των δύο χωρών, αυτός θα ήταν: “Βόρεια Μακεδονία” και οι κάτοικοί της “Βορειομακεδόνες” –αν και πίστευα και πιστεύω ότι σαφώς θα ήταν καλύτερος, από κάθε άποψη, ο όρος “Νέα Μακεδονία” που είχε σχεδόν γίνει αποδεκτός στο πρόσφατο παρελθόν. Η Ελλάδα, πάντως, περιλαμβάνει στα εθνικά της σύνορα το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής περιοχής της “Μακεδονίας” και είναι εκείνη που έχει την άμεση σχέση με τη βαθύτερη πολιτισμική ιστορία της περιοχής αυτής καθώς οι αρχαίοι Μακεδόνες ήσαν βόρειο ελληνικό φύλο, με ελληνικό όνομα (“μακεδνός”=ψηλός) και γλώσσα. Δεν αναλογεί, δηλαδή, καθόλου αποκλειστικά στους κατοίκους της ΠΓΔΜ η “μακεδονική ταυτότητα” όπως τους παραχωρήθηκε από εμάς στη συμφωνία των Πρεσπών, καθώς μακεδονική ταυτότητα εμπεριέχεται αυτονοήτως στη γενικότερη ελληνική ταυτότητα, και, μάλιστα, με πολιτισμική ιστορική ρίζα χιλιάδων ετών. Η “Βορειομακεδονική” –εφόσον έχει συμφωνηθεί το «Βόρεια Μακεδονία»– θα ήταν η αναλογούσα για τους κατοίκους της χώρας αυτής».
Μοιάζει να είναι η καλύτερη περιγραφή για το τι παραχώρησαν οι Έλληνες στη συμφωνία των Πρεσπών, σε μία ορθή προσπάθεια να διασφαλιστεί η σταθερότητα στα βόρεια σύνορα της χώρας, να ενταχθούν ακόμη περισσότερο τα Σκόπια στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και να καταστούν, προοδευτικά, η «αυλή» της Ελλάδας και όχι το προκεχωρημένο φυλάκιο της Άγκυρας.
Γι’ αυτό το λόγο, ο Πρωθυπουργός της γείτονος είναι, πέραν από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και κομματικές επιδιώξεις, «ενοχλητικός» στα αυτιά της ελληνικής κοινής γνώμης, όταν επιμένει στη (σκέτη) Μακεδονία. Ενοχλεί τους πολίτες και αυξάνει το κόστος που πληρώνει όχι μόνον η κυβέρνηση αλλά, συνολικά, το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας. Διότι, οι δηλώσεις του εύκολα μπορούν να γίνουν σύνθημα και σημαία στα χέρια των ακραίων που καραδοκούν να πείσουν ότι «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία».
Η ελληνική κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή, περιορίζεται σε χαμηλών τόνων διαχείριση, με βασικό στόχο να μην οξυνθεί περαιτέρω το κλίμα στο εσωτερικό. Και περιμένει. Τι;
Να εγκριθεί, τις προσεχείς ημέρες από την ελληνική Βουλή, το πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Με αυτό τον τρόπο θα τεθούν αυτομάτως σε ισχύ και οι συνταγματικές αλλαγές στο Σκόπια και ο Ζόραν Ζάεφ θα πρέπει να δηλώσει επισήμως – με ρηματική ανακοίνωση προς τα μέλη του ΝΑΤΟ – ότι η χώρα του ονομάζεται πλέον «Βόρεια Μακεδονία».
Θα είναι λιγότερο ενοχλητική μία τέτοια διατύπωση; Όχι βέβαια. Θα απαιτηθεί χρόνος για να γίνουν αποδεκτές οι αλλαγές, αν γίνουν. Αλλά, τουλάχιστον, η επίσημη χρήση του «Βόρεια Μακεδονία» όχι μόνον στα διεθνή φόρα αλλά και στο... Twitter, θα δείχνει ότι υλοποιείται το ένα μέρος της Συμφωνίας, πριν οι δύο χώρες – και κυρίως οι δύο λαοί διότι από αυτούς εξαρτάται η επιτυχία του όποιου πλαισίου συνεργασίας - επικεντρωθούν στα πολλά ανοικτά θέματα που ανοίγουν και δεν κλείνουν με τις «Πρέσπες»...
Γιώργος Π. Τερζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου