2.1.19

Κρείττον του σιγάν...



το λαλείν...

Τέσσερις πρώην πρωθυπουργοί είναι εν ζωή (αναφέρομαι στους προερχόμενους από τον πολιτικό χώρο), ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς. Και οι τέσσερις χειρίστηκαν το Μακεδονικό.

Αν αφήσουμε...
τον Αντ. Σαμαρά, η άποψη του οποίου για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι γνωστή, από τους άλλους τρεις έχουμε την εξής στάση: μισόλογα μέσω των περιβόητων κύκλων του από τον Κώστα Καραμανλή, μια αρκετά καθαρή θέση από τον Γιώργο Παπανδρέου και άκρα του τάφου σιωπή από τον Κώστα Σημίτη.

Ειδικότερα: Κύκλοι του κ. Καραμανλή σημείωναν ότι «η τοποθέτηση της κ. Μπακογιάννη αποτυπώνει με ακρίβεια το πλαίσιο της πολιτικής της τότε κυβέρνησης για το θέμα των Σκοπίων, με κατάληξη το Βουκουρέστι, όπως και τις ουσιώδεις διαφορές της από την πολιτική και την τακτική της σημερινής κυβέρνησης».

Η Ντόρα Μπακογιάννη είχε κάνει λόγο για μία κακή συμφωνία που είναι προϊόν παραχωρήσεων της ελληνικής πλευράς. Για το ζήτημα της ιθαγένειας, η κ. Μπακογιάννη είχε τονίσει ότι η πάγια ελληνική θέση ήταν πως αυτή έπρεπε να περιγραφεί ως «πολίτες της τάδε χώρας», ενώ για το ζήτημα της γλώσσας, ο χαρακτηρισμός της θα έπρεπε να συνδέεται με τη νέα ονομασία του κράτους. (Δηλαδή, να αποκαλείται η γλώσσα βορειομακεδονική; Παγκόσμια πρωτοτυπία σίγουρα).

Συνεπής με την πολιτική που είχε ακολουθήσει και ως υπουργός Εξωτερικών και ως πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν επέλεξε μια μίζερη συμπεριφορά για να υπηρετήσει κομματικές σκοπιμότητες, κι αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: