Η πολιτική είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος όπου ευδοκιμούν τα πολωτικά διλήμματα. Η επικρατούσα λογική είναι όλα...να μπαίνουν μέσα στο επικοινωνιακό παιχνίδι του “άσπρου - μαύρου”, του “ναι - όχι”. Με την τακτική αυτή, οι πολιτικοί δεν χρειάζεται να εξηγήσουν πολλά πράγματα και θεωρούν ότι περνούν πιο εύκολα τις θέσεις τους στους πολίτες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η σύγχρονη ελληνική Ιστορία είναι δομημένη πάνω σε αυτές τις λογικές.
Στον αντίποδα ήταν πάντα η Αριστερά. Η αναζήτηση και ο εξαντλητικός διάλογος ήταν και είναι από τα κυρίαρχα στοιχεία της πολιτικής φιλοσοφίας της και δεν θα ήταν αναληθές να πούμε πως αυτό πολλές φορές γινόταν σε υπερβολικό βαθμό.
Δυόμισι χρόνια μετά την ανάδειξη της αριστερής κυβέρνησης ένα νέο στοιχείο έρχεται να εμπλουτίσει τους προβληματισμούς και την αναζήτηση της νέας θέσης που κατέχει στην πολιτική ζωή του τόπου.
Πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση αυτή έχει να συγκρουστεί από τη μια με όλο το συστημικό καθεστώς της μεταπολίτευσης, που έχει ριζώσει βαθιά στο εσωτερικό της χώρας, και από την άλλη με το πανίσχυρο νεοφιλελεύθερο λόμπι μέσα στην Ε.Ε.
Ο επαναπροσδιορισμός όχι μόνο στη θεωρία, αλλά κυρίως στην πράξη, μέσα σε τέτοιες συνθήκες είναι αντικειμενικά δύσκολος. Οι αποφάσεις που καλείται να πάρει αναδεικνύουν και φωτίζουν συνεχώς νέες πτυχές πολιτικού προβληματισμού, αφού στην ουσία χαρτογραφείς έναν καινούργιο κόσμο.
Οι δυσκολίες είναι μόνο το μισό κομμάτι του έργου που έχει να γίνει. Το άλλο μισό είναι είναι η ευκαιρία να ανοίξεις καινούργιους δρόμους και πολιτικές για την κοινωνία, για τους πολλούς. Να σταματήσεις τον κύκλο ευνοιοκρατίας για τους λίγους. Και αυτό είναι από μόνο του τεράστια παρακαταθήκη.
Έτσι, λοιπόν, και αυτό το Eurogroup είναι ένα άλλο ορόσημο σε αυτή την πορεία, όπου ο στόχος παραμένει ο ίδιος και είναι ξεκάθαρος. Η απαλλαγή από την επιτροπεία και η αντιστροφή της κρίσης. Να γυρίσει σελίδα η χώρα...
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου