Υπάρχει ζωή μετά τις Ευρωεκλογές για τη ΔΗΜΑΡ; Τίποτα δεν τελείωσε ακόμη, αλλά και τίποτα δεν είναι σίγουρο. Το αλγεινό εκλογικό αποτέλεσμα, πάντως, δεν αφήνει κανένα περιθώριο ούτε για ...
αισιοδοξία, ούτε για εφησυχασμό.
Όσοι αριστεροί βλέπουν τα πράγματα με ενωτική διάθεση και θεωρούν –ή, μάλλον θεωρούμε, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- ότι η ΔΗΜΑΡ είναι περίπου «σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ» (υπό την έννοια ότι και τα δύο κόμματα προέρχονται από τη μήτρα της ανανεωτικής, ευρωκομμουνιστικής και μη δογματικής Αριστεράς), δεν μπορεί παρά να αισθάνθηκαν χαρμολύπη για το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης της 25ης Μαΐου.
Από τη μια, η ιστορική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα ψήφισε «πρώτη φορά Αριστερά», η αξιωματική αντιπολίτευση αρχής γενομένης από προχθές εμπεδώνει το πολιτικό της ιμπέριουμ και ενισχύει τα χαρακτηριστικά της ως εν αναμονή κυβέρνησης.
Από την άλλη, η εξαΰλωση της ΔΗΜΑΡ βγάζει ξινή –ή, τελοσπάντων, σίγουρα περιορίζει- τη χαρά ενός αριστερού για την ιστορική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Και ταυτόχρονα, η δραματική συρρίκνωση του κόμματος του Φώτη Κουβέλη αποτελεί πρόβλημα και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια προβολή του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών σε εθνικό επίπεδο, αναδεικνύει εύκολα μία την έλλειψη δυνητικών κυβερνητικών εταίρων για μία κυβέρνηση με άξονα την Κουμουνδούρου.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Μελιγγώνη, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου