Από το 2003 προσπάθησε ένας Ελληνοκαναδός επιχειρηματίας να κάνει επένδυση με υδροπλάνα εδώ στην Ελλάδα. Ένας υπουργός μάλιστα από το 2004, ο Μανόλης Κεφαλογιάννης προσπάθησε να επεκτείνει τη δραστηριότητα σε όλη την Ελλάδα και στην Κρήτη! Είχε φτάσει μάλιστα με υδροπλάνο για να δείξει τη νέα επένδυση...Αλλά...
λογάριζαν χωρίς τον ξενοδόχο: την ελληνική γραφειοκρατία, τα συμφέροντα!
Χθες την παρέμβαση της κυβέρνησης ώστε να ξεμπλοκάρουν δύο μεγάλες επενδύσεις εταιρειών καναδικών συμφερόντων στη χώρα μας αναγκάστηκε και ζήτησε ο Καναδός πρέσβης Robert Peck από τον υπουργό Ανάπτυξης και Υποδομών Κωστή Χατζηδάκη, με τον οποίο συναντήθηκε .
Πρόκειται για τις καναδικές επενδύσεις χρυσού στη Χαλκιδική και τη Θράκη, αλλά και τις πτήσεις υδροπλάνων στην Ελλάδα, για τις οποίες ο Καναδός πρέσβης εξέφρασε την επιθυμία να λυθούν τα γραφειοκρατικά προβλήματα που αφορούν την επένδυση της καναδικής αεροπορικής εταιρείας AirSeaLines, με τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που θα επιτρέψει τη διασύνδεση των ελληνικών νησιών με υδροπλάνα.
Το εγχείρημα των δρομολογίων με υδροπλάνα θυμίζουμε είχε ξεκινήσει ο Ελληνοκαναδός επιχειρηματίας Μ. Πατέλης, ο οποίος ίδρυσε την ΑirSeaLines. Από το 2005 έως το 2008 η εταιρεία πετούσε συνδέοντας τα νησιά του Ιονίου με την Πάτρα, τα Ιωάννινα, τον Βόλο και το Πρίντεζι της Ιταλίας.
Το 2009 αποχώρησε οριστικά από την Ελλάδα και ενώ είχε ήδη επενδύσει ποσό περίπου 25 εκατομμυρίων δολαρίων, από το σύνολο των 80 εκατομμυρίων που προέβλεπε το πλάνο της.
Το επιχειρηματικό στοίχημα δεν είχε πετύχει εξαιτίας:
Της μη διεξαγωγής δρομολογίων στα νησιά του Αιγαίου και της έλλειψης υδατοδρομίου στην Αθήνα.
Το νομοθετικό πλαίσιο για τα υδροπλάνα, που... εκκρεμεί εδώ και σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια, αφορά την κατασκευή μέσω της Σύμπραξης Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) ενός κύριου υδατοδρομίου που θα χρησιμοποιείται από τις εταιρείες υδροπλάνων ως κεντρική βάση στην Αττική (εξετάζεται η περιοχή του Φλοίσβου), καθώς και 12 μικρότερων υδατοδρομίων στην περιφέρεια.
Πέντε χρόνια προσπάθησε ο εμπνευστής του σχεδίου με τα υδροπλάνα αναχώρησε για τον Καναδά, απογοητευμένος από την έκβαση του εγχειρήματος. Το βουνό των εμποδίων- και των επιχειρηματικών συμφερόντων- που κράτησε πεισματικά τα υδροπλάνα μακριά από το Αιγαίο, τελικά αποδείχθηκε αξεπέραστο, παρά το γεγονός ότι αρκετά ήταν τα κυβερνητικά στελέχη που υπόσχονταν λύσεις για να δρομολογηθεί το μέσο στα νησιά της άγονης γραμμής!
Ο Ελληνοκαναδός επιχειρηματίας Μιχ. Πατέλλης (γεννημένος στην Κάλυμνο), μέχρι πρόσφατα πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας υδροπλάνων ΑirSea Lines, προσπάθησε μάταια αυτά τα χρόνια να καθιερώσει το μεταφορικό μέσο. «Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, λόγω των αργών ρυθμών διεκπεραίωσης των υποθέσεων από τις δημόσιες υπηρεσίες και πλέον, ως επιχείρηση που έχει επενδύσει πάνω από 25 εκατ. ευρώ και απασχολεί πάνω από 70 άτομα προσωπικό, έχουμε φτάσει στα όρια», τόνιζε ο κ. Πατέλλης στα τέλη του περασμένου χρόνου.
Η υπόθεση των υδροπλάνων, έλεγε ο γενικός διευθυντής της ΑirSea Lines Τάσος Γκόβας, «αποτελεί θλιβερό παράδειγμα για το πώς το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει σήμερα την επιχειρηματικότητα». Και προσθέτει: «Οι μεγαλόστομες υποσχέσεις για δήθεν διευκόλυνση των επενδύσεων στην Ελλάδα και την πάταξη της γραφειοκρατίας, δυστυχώς παρέμειναν γράμμα κενό». Από το καλοκαίρι του 2004, τα υδροπλάνα παρέμειναν… εξόριστα στο Ιόνιο. Πέρυσι πετούσαν μόνο τρία, συνδέοντας καθημερινά τα νησιά του Ιονίου με την Πάτρα, τα Ιωάννινα και το Πρίντεζι της Ιταλίας. Αυτό όμως δεν αρκούσε για να στηρίξει την ανάπτυξη ενός σοβαρού επιχειρηματικού πλάνου άνω των 80 εκατ. δολαρίων.
Η ΑirSea Lines άρχισε τις πτήσεις της στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2004 και μέχρι τα τέλη του 2008 πραγματοποίησε περίπου 18.500 πτήσεις, μεταφέροντας 180.000 επιβάτες. Η εταιρεία είχε εξασφαλίσει άδειες και είχε κατασκευάσει δέκα υδατοδρόμια (θαλάσσιοι διάδρομοι για την αποθαλάσσωση- προσθαλάσσωση των υδροπλάνων και λυόμενες εξέδρες προβλήτες για την ασφαλή αποβίβαση – επιβίβαση των επιβατών) σε νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου. Με την προτροπή μάλιστα του πρώην υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη, η εταιρεία είχε κάνει την απαραίτητη προεργασία για τη δημιουργία ανάλογων υποδομών (υδατοδρόμια) για υδροπλάνα σε άλλα 29 μικρά νησιά με πληθυσμό έως 1.500 κατοίκους!
Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα για την εταιρεία παρέμενε η δημιουργία κατάλληλης βάσης στην Αττική. Η παραχώρηση τμήματος του λιμανιού του Λαυρίου για τη δημιουργία υδατοδρομίου αποδείχθηκε ασύμφορη για πολλούς λόγους. Η πρόσβαση των επιβατών στο Λαύριο απαιτούσε πολύ χρόνο και κόστιζε ακριβά, ενώ και το υδατοδρόμιο όταν επικρατούσαν μελτέμια δεν ήταν κατάλληλο (ασφαλές) για την εκτέλεση πτήσεων.
Οι σχεδιασμοί της εταιρείας για τη δημιουργία βάσης στην περιοχή μεταξύ του Φλοίσβου και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ), που θεωρείται ιδανικός χώρος για την εξυπηρέτηση υδροπλάνων και επιβατών, ανακόπτονταν συνεχώς από διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου (Ολυμπιακά Ακίνητα, Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, Πολεμικό Ναυτικό κ.λπ.). Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι πίσω από το… άβατο του Φλοίσβου για τα υδροπλάνα κρύβονταν επιχειρηματικά- ναυτιλιακά συμφέροντα που εκμεταλλεύονται τις γραμμές του Αιγαίου, με γρήγορα πλοία...
με πληροφορίες από CRETALIVE, ΝΕΑ, Ημερησία,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου